Voncken der liefde Jesu

[p. 10]

't Verborgen goed, Treckt ons gemoed.

Dewyl dan alle dese dingen vergaan, hoedanige behoorden ghy te zyn in heyligen wandel en Godt saligheyt. 2 Petr. cap. 3. vers. 11.

[p. 11]

Een dingh is nodigh. Luc. 10. 42.

Neen Alles, wat men siet,

Ghy zyt myn liefste niet.

Het Ewig Niets; iets, boven alle sinnen,

Een Al, daar 't al af quam,

Wat ooyt beginsel nam,

Is 't goet en soet, dat wy soo seer beminnen.

Al is het Ryk der tyt,

Bysonder groot en wyt,

Noch is het ons te naauw, en eng van palen:

Wat baar ik menig sucht,

In Godt, die ruyme lucht,

Myn adem tocht in 't Zielenvuur te halen.

't Is waar, ô werels Ryck,

Wy zyn, in uwen wyk,

En 't vremde landt van uw gebiet, geboren,

Maar 't vuur der Ewigheyt,

Beslooten in de Tydt,

Wil sich, in d'as, van 't vlees niet laten smoren.

Ghy staat wel op uw Recht,

Dat ons Gemoet, als knecht,

En onderdaan, sou dansen, naar uw pypen,

Maar hier in zyn wy stout,

Hoe seer ghy 't tegen hout,

Op ban, en boet, om Godt naa 't hart te grypen.

[p. 12]

 

o Godt, myn waardig pant,

 

Myn rechte vaderlandt,

 

Hoe lange ach! hoe lange sal 't noch duuren,

 

Dat myn verlieft gemoet,

 

In 't grove vlees en bloet,

 

Naar u, myn lief, sal voncken ende vuuren?

 

Want alles wat men siet,

 

Is myn beminde niet.

Heylig Antwoordt.

Waar u schat is daar sal ook uw herte zyn. Luc. cap. 12. vers 34. Wa baat het een Mensch soo hy de gehele, wereld windt, en lydt schade zyner Ziele? Of wat sal een Mensch geven tot lossing van zyn ziel? Matth. cap. 16. vers 26.

[p. 13]

Toezang.
Wy prediken Christum den gekruycigden. 1 Cor.1. v.23.

Toon: Laat krygen en schanden.

1.

Wie hangt'er soo deerlyk, geteystert, geschonden,
Roosverwig, vol stremen en wonden,
Tot smaatheyt en schande, aan 't kryshout verheven,
Wat heeft hy, wat heeft hy misdreven?

2.

Dat isser het slachtlam, soo heylig geboren,
Tot breking, en lessing van tooren:
Syn misdaat is liefde, uytvloeyen en geven,
Dat kost hem, dat kost hem zyn leven.

3.

Kost dat hem zyn leven, die schoonste van allen,
Hoe is hy in 't lyden vervallen?
Of is het uyt liefde, en heylige minne;
Wat sal hy daar mede dan winnen?

4.

Wat anders als 't leven der Ewige Zielen
Die droevig in Sonden vervielen,
Op dat hy die schulde versoene en boete
Soo druypen zyn handen en voeten.

5.

Ach Jesus, beminde, hoogwaarde, en schoone,
Wie sal u, wie sal u belonen?
Uw weldaat die gaat ons vermogen te boven,
Wy willen u prysen en loven.