Jezus en de ziel
(1685)–Jan Luyken– Auteursrechtvrij
[pagina 64]
| |
AL schijn ick voor de werelt doodt,
En van het leven afgesneden,
Och neen! och neen! dat is geen noot,
Ick slaep in d'uyterlijcke leden.
Ick rust van al het aertsch bedrijf,
Van alle wereltlijcke weelden,
En wellust voor het diersche lijf,
Van menigh vuldigheyt en beelden;
Soo slaep ick, maer mijn herte waeckt,
Op Godt en Goddelijcke dingen,
Op dat als my den Heer genaeckt,
Hy my niet vindt in sluymeringen.
Ick slaep, maer 't oogh van mijn gemoed
Is altijdt open en verheven,
En schout in Godt het eeuwigh goedt,
Het eeuwigh licht, en eeuwigh leven.
Och! ja mijn vleesch slaept soo maer voort,
En zinckt noch diepper in 't vergeten,
Van al wat niet in 't hert behoort,
En dat den Geest niet dient te weten.
Ach! was met my de werelt doodt,
In een vergetenheydt der sonden!
De gantsche menscheydt wiert vergoot,
En 't rechte leven wiert gevonden.
| |
Goddelijck Antwoordt.WAeckt ende bidt, op dat ghy niet in versoeckinge en komt. Matth. 26. vers 41. | |
[pagina 65]
| |
Ick sliep, maer mijn herte waeckte. Cant. 5. vers. 2. | |
[pagina 66]
| |
Op het XIV. Sinnebeeldt.Van het waken des Geestes.
Ick sliep maer mijn herte waeckte. Cant. 5. vers. 2.
De rechtveerdige slaept, aengaende het quade, en alle Het vleesch moet slapen, het gelove waken: de lu- De Heyligen verachten alle aertsche dingen, en ver- | |
[pagina 67]
| |
oogh der Zielen vry en ontbonden, en laet sich met on- De krachten daer de Ziel mede werckt, zijn recht als Als de Ziele soo hoogh in het licht komt, dat het ver- |
|