Beschouwing der wereld
(1977)–Jan Luyken–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 368]
| |
Niet als de Dieren. | |
 | |
[Maar] ik zal u aangezicht in gerechtigheid aanschouwen, ik zal verzaadigt worden met u beeld, als ik zal opwaaken. | |
En gelykerwys wy het beeld des aardsen gedraagen hebben, [alzo] zullen wy ook het beeld des hemelsen draagen. | |
[pagina 369]
| |
Zyt gy een Mensch genaamt,
Leefd als't een Mensch betaamt.
De Mensch, de Mensch, dat edel beeld,
In wien een schets des scheppers speeld,
De Mensch, zo hoog in graad verheven!
(Ver boven 't leven uit de tyd,
Dat kruipt, of zwemd, of vliegd of weid,)
Geschapen tot een eeuwig leeven:
Hoe hoorden die zyn edel pand,
Van 't onderscheidelyk verstand,
Zo wel en waardig te besteeden!
Maar och helaas! wat zoud hy! neen,
Hy stapt, als over paarlen heen,
En ziet op vluchtige ydelheden.
Verspild zyn diamante tyd,
Voor stroo en kaf der ydelheid,
Ja snooder, als de domme dieren,
Wyl zyne wortel dieper staat,
Baard hy een overvloed van quaad,
En wil zyn loop niet recht bestieren.
Zo word het voorrecht van Gods hand,
(Tot een bereik van hoogen stand,)
Versmaad, verwaarloost, en vergeeten.
| |
[pagina 370]
| |
Elendig reuk'loos menschen kind,
Dat anders zo het welzyn mind,
Wat tovery heeft u bezeten!
Maar doch, die in het groote veld,
(Daar 't menschdom word als gras geteld)
Gelyk een Bloempje komt te vooren;
Zo hier en daar een, breed en wyd,
Heel dun gezaaid, en ver verspreid,
Die leend tot zulk een Heil zyn ooren.
Zo dat hy 't dierse doen veracht,
En na het Engels leven tracht,
Om eind'ling 't hoog geluk te raapen,
(Als 't aardse kleed word afgedaan,)
Van eeuwig in Gods beeld te staan,
Waar toe hy van hem was geschaapen.
ô Mensch, ô Mensch! betracht gy dit,
Hoe dierbaar is uw hooge wit,
Hoe weinig 't heil van 's levens tyden!
Dat met zyn onvolmaakte stand,
Gewoon is 't houden, uit de hand,
Alle oogenblikken doch t'ontglyden.
Hoe dierbaar is bestendig goed,
Voor 't onvergankelyk gemoed,
Wiens wort'len d'Eeuwigheid bereike!
Op dat zyn fleur van rechten staat,
| |
[pagina 371]
| |
In eeuwigheid niet onder gaat,
En zyn geluk niet van hem wyke.
ô Mensch! die 't opper-maaksel zyt,
Van alle dingen deezer tyd,
Gy moet niet met haar heene stroomen,
Na d'algemeene levens tryn,
Maar dat zy u, als trappen zyn,
Om tot den oorsprong op te komen.
Als gy de wereld dan beschoud,
Die d'Alderhoogste heeft geboud,
Met al zyn heir en wonderheden,
Zo doet een wyzelyke keer,
Tot zulk een aldergrootsten Heer,
Om in zyn Eeuw'ge gunst te treeden.
| |
Genesis I: 26. | |
2 Korinthen III: 18. |
|