Beschouwing der wereld
(1977)–Jan Luyken– Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 334]
| |
Wykt uit het Werelds Dal. | |
Laat my de watervloed niet overstroomen, en laat de diepte my niet verslinden: noch en laat den put zyne mond over my niet toesluiten. | |
Steekt uwe handen van der hoogte uit: ontzet my, en rukt my uit de groote wateren, uit de band der vreemden. | |
[pagina 335]
| |
Mind gy 't droog, Houd u hoog.
Het vlak der laage Nederlanden,
Bezoomd met vast-gedykte stranden,
Op dat den aanloop gaa voorby,
Bedrongen van de woeste baaren,
Die weetend wel, van oude jaaren,
Wat Watersnood te zeggen zy.
't Moet naarlyk en vervaarlyk weezen,
Wanneer de vloed, nu hoog gereezen,
In 't midden van de holle nacht
Ter inbreuk bruisend doorgeloopen,
Den staat van vrede en rust komt sloopen,
Met overstelping van zyn macht.
Want met zyn komende geruchten,
Word hy te snellyk om t'ontvluchten,
Daar kost het deer'lyk mensch en vee;
Wat in de laagte werd bevonden,
Word in zyn holle kaak verslonden
Met droevig jammer, ach en wee.
Hier komt zich nu 't geluk vertoonen,
Der geen, die op de hoogte woonen,
Terwyl zy deze hand ontgaan,
| |
[pagina 336]
| |
Zo als 'er duizende verdrinken,
Die met haar goed en bloed verzinken,
Daar zy op 't hooge en drooge staan.
Inwoonders van de laage landen,
Wiens swacke en zorgelyke stranden,
Gedreigd van groot gevaar en nood,
Of nu, of dan staan door te breeken,
Wanneer de wateren zeer ontsteeken,
Door storm en onweer van de dood;
Houd uwe wooning op het hooge,
Zo zit gy veilig in het drooge,
Wanneer de vreezelyke vloed,
Het zorgelooze volk der dalen,
Haar weelde en welvaard af komt haalen,
En haar, met haar beslag verdoet.
ô Zaal'ge hoogte, hoog gepreezen,
Die naam hebt van des Heeren vreeze,
Gy zyt de vryplaats voor 't gevaar;
Die op u, haare welstand bouwen,
Die zyn bevredigd en behouwen,
Geluk en zegen woond by haar.
Maar die in 't laage zyn gezeten,
Van 't zorgelooze God vergeeten,
| |
[pagina 337]
| |
Gevaar'lyk is 't 'er meê gestelt,
Wyl haare krachtelooze dyken,
Voor onheils aanloop moeten wyken,
Tot ondergang van 's levens veld.
ô Heiland! dat uw berg ons hoede,
Voor zondens doodelyke vloede,
Behoud ons op het heilig hoog,
Van waakzaamheid tot u behaagen,
Op dat wy eeuwig niet versaagen,
Maar vast staan op het zalig droog.
| |
Psalm XXXII: 6, 7. | |
Spreuken I: 30, 31, 32, 33. |
|