Beschouwing der wereld
(1977)–Jan Luyken– Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 322]
| |
Wonderbaarlyk en schoon. | |
Door welke de wereld, die doe was, met het water der Zondvloed bedekt zynde, vergaan is. Maar de hemelen die nu zyn, en de aarde, zyn door het zelve woord als een schat wech gelegt, en worden ten vuure bewaart tegen den dag des oordeels, en der verdervinge der godlooze menschen. | |
[pagina 323]
| |
Wat Noach wierd gezeid,
Blykt noch in onze tyd.
Wanneer den veelgeverfden boog,
Zich sierlyk cirkelt voor ons oog,
Dan denk ik aan het eind der dagen;
Als 't al, en alles word vervuld;
Of gy; ô Vorst, van ons behaagen,
Op zulk een Troon verschynen zult?
Wanneer het weezen dezer tyd,
Dat groot gebouw, der zichtbaarheid,
In 't vuur der scheiding zal verteeren,
Na dat het zoete en harde woord,
Uit uwen mond ô Vorst der eeren,
Tot vloek en zegen is gehoort.
Toen d'eerste wereld ging te grond,
Als 't water alle vlees verslond,
Wierd dit een teeken, voor 't gedenken;
Dat de Aarde en haar geslacht voortaan,
Niet meer in 't water zouw verdrenken,
Maar in zyn weezen blyven staan.
Doch Aarde en Hemel gaat voorby,
Als 't alles aan zyn einde zy,
En dat tot blydschap voor de vroomen;
| |
[pagina 324]
| |
Want die zich na Gods wil bereid,
Diens stant zal aan geen einde komen,
Maar blyven in der Eeuwigheid.
| |
Genesis IX: 13, 14, 15, 16. | |
Deuteron: VII: 9. | |
Psalm XXV: 14. | |
[pagina 325]
| |
Ezechiel I: 28. | |
Mattheus XXIV: 37, 38, 39. | |
Openbaaring X: 1. |
|