De amsterdamse school

[p. 128]

[p. 129]

lied tegen het licht te bekijken

het is een rustige rustige
het is een heldere snaar
een mens in de ruimte
onder melangolieke haren
geschaduwd door de geuren
van de gotiese blijdschap

is het een lakken pijn
of een kortharen pomp
waarmee hij zo eenzaam leeft?
in de kamer een straal van de maan
en dat is een dame
met een baard van lila tranen
schreit de beschaafde grijze lelie

nee nee tis zoon lang lang land
met de deur zonder huis
lichtkost op de lippen
de gekonfijte schacht der spieren
gebouwd op muzikale naalden
zo is hij eenzaam

wat licht er ook dichter bij
het licht dan het licht van de ogen
dit licht van de ogen
is een sobere hand voor de wereld
zomer is zijn wapen
winter zijn liefkozing en
dood de getemde deur
leven de wilde loper

zo een heldere snaar
een mens in de ruimte
verbrand en geboren
lichtschikkend en zingend