teruit stappend, en Richard, steeds hem volgend, wierp de aardappelbrokken er in; dat stond hem aan, het ging rap, het was vermakelijk, en hij was benieuwd, zei hij, hoe het stuk boven den grond komen, en er andere knollen rondom groeien zouden.
Gijelle glimlachte om zijne onwetendheid, en deed hem uiteen, dat de groeze opschiet, en de knollen onder den grond wassen.
Maar bij het werken, en in de vertrouwelijkheid van het kameraadschap, kwamen nog andere dingen ter sprake. Gijelle vertelde hem, dat hij verre van daar woonde in een huisje, dat heel alleen stond; dat hij eene dochter had - Trezeken - en nog een meisje, dat Idonia heette en sedert April uit de nonnenschool, waar men kanten maakte, was gebleven, omdat het tijd werd ook haar boerenwerk te leeren. En Richard vroeg, hoe oud Idonia was, en het scheen, dat hij lust had haar te kennen, toen Gijelle zei, dat ze dertien jaar telde; en hij pochte er op, dat hij ook bijna dertien was, al overdreef hij wel wat, daar hij juist onlangs eerst zijn twaalfde jaar had bereikt Hij had ook gehoord van een grooten abeelboom, nevens het huisje, waarin een