Novellen

[p. t.o. III]

‘Sidon liep zonder denken tot hem en legde hare hand op zijne.’ Blz. 221.

[p. V]

Voorwoord van den eersten druk:

De uitgever dezer Novellen vraagt mij een woordje van inleiding voor den lieven bundel, die heden van de pers komt. Ik had kunnen antwoorden: goede wijn behoeft geenen krans, en zeker zou in geen geval het oude spreekwoord beter zijn gebruikt geweest. Ik deed het echter niet, omdat ik deze gelegenheid wilde te nutte maken, om luidop te verklaren, hoe hoog door mij het talent van het rijkbegaafde Zusterpaar wordt geschat.

Hebben Rosalie en Virginie Loveling zich vroeger reeds door hare Gedichten eenen schoonen naam in de Nederlandsche letterkunde verworven, hare

[p. VI]

Novellen verzekeren haar ook eene eerste plaats onder onze prozaschrijvers. Wat iedereen in hare Gedichten heeft bewonderd - diepte van gevoel, fijnheid van opmerking, frischheid en keurigheid van beelden, - dit alles zal men in de Novellen terugvinden.

Wat ons in de Novellen wordt verteld, geschiedt meest altijd op het land; doch wij hebben hier voor ons geene grove, platte, smakelooze boerentafereelen, noch valsche, opgesmukte Arcadische verhalen, die met het Vlaamsche buitenleven niets gemeens hebben - wij hebben hier waarheid, maar waarheid met bewonderlijke kunst en uiterste kieschheid voorgesteld.

Hier en daar zal het een of ander woord den lezer, die tot Vlaanderen niet behoort, wel eenigszins vreemd voorkomen; doch wie weet wat kleur is, zal dadelijk erkennen, dat het gebruik van eene eigenaardige plaatselijke uitdrukking van tijd tot tijd

[p. VII]

noodzakelijk is, wil men der waarheid getrouw blijven. Zoo ook hebben er Auerbach en George Sand, alsmede onze Hildebrand, Cremer en Tony over geoordeeld.

Met vertrouwen zie ik deze Novellen in het licht verschijnen: zij zullen, ik ben er van overtuigd, zoowel in Noord- als in Zuid-Nederland met de meeste ingenomenheid worden gelezen.

D^r J.F.J. Heremans.

1874.