Zangen van Bilitis

[p. 147]

Lied

De eerste schonk mij een snoer, een paarlensnoer dat heel
een stad waard was, met tempels en paleizen, met schatten
en met slaven.

De tweede schreef voor mij gedichten. Mijn haar is, schreef
hij, zwart als 't kapsel van de nacht, mijn ogen zijn, schreef
hij, zo blauw als de ogen van de morgen.

De derde was zo mooi dat zelfs zijn moeder bloosde als ze
hem omhelsde. Zijn handen legde hij op mijn knieën en zijn
lippen op mijn naakte voetje.

Jij, jij hebt niets tot mij gezegd. Jij gaf me niets omdat je
arm bent. En je bent niet mooi, maar jou bemin ik.