Zangen van Bilitis

[p. 37]

De verhaaltjes

De kleine kinderen beminnen mij; zodra ik mij vertoon,
rennen ze op me toe en hangen aan mijn tunica,
omklemmen dan mijn benen met hun kleine armen.

Verzamelden ze bloemen, dan krijg ik ze allemaal; als ze een
scarabée gevangen hebben, dan krijg ik die op m'n hand;
en hebben ze soms niets, dan strelen ze me wel en maken
dat ik bij ze zitten ga.

Dan kussen ze me op mijn wang, leggen hun hoofdjes aan
mijn borsten en smeken mij met grote ogen. Ik weet heel
goed wat dat wil zeggen.

Want dat wil zeggen: ‘Lieve Bilitis, wij zijn toch lief, vertel
ons dan nog eens 't verhaal van Perseus de heldhaftige of
van de dood van Helle, 't kleine meisje.