Alles zingt

liedjes en rijmpjes voor het kleine volkje

175. Des avonds.

De dag is weer voorbij gegaan,
Het licht verdwijnt; de nacht breekt aan;
Men heeft gewerkt met moed en lust
En 't matte lichaam vraagt nu rust.
'T is of geheel Natuur dat wil;
Want alles zwijgt; 't werd alles stil.

[p. 170]

 

Maar boven 't zwijgend aardrijk praalt

 

Het sterrenneer, en 't maantjen straalt

 

Een schat van zilverglansen uit

 

Op veld en bosch, op bloem en kruid.

 

En hooger nog dan 't sterrenheer,

 

Daar woont een Wachter trouw en teer;

 

Zijn vriend'lijk oog sluit nooit zich toe;

 

Die Wachter wordt nooit wakensmoê;

 

Hij waakt bij nacht: Hij waakt bij dag,

 

En schoon mijn oog hem nimmer zag,

 

Toch weet ik dat die Wachter-goed

 

Mij altijd ziet en steeds behoedt.

 

'K leg daarom rustig 't hoofd terneer:

 

Ook 't kind is in Uw' hoede, o Heer!