Alles zingt

liedjes en rijmpjes voor het kleine volkje

89. Wel arme Petit!

Wij hadden een hondje;

Het heette Petit;

Een aardiger beestje

Zaagt gij alvast niet.

Het hield van ons allen:

Maar och, wat verdriet!

'T werd ziek; wat het scheelde,

Wij wisten het niet.

[p. 90]

 

Hij keek ons zoo droevig

 

En akelig aan;

 

Maar niemand van ons kon

 

Het beestje verstaan.

 

'T werd zieker en zieker;

 

En eens op een' dag,

 

Dat het zoo door-ziekjes

 

In 't mandeken lag,

 

Zeî Vader op eenmaal:

 

‘Hij moet naar 't Asyl!’

 

Gij kunt niet begrijpen

 

Hoe droevig 't ons viel.

 

Het beestje werd daarop

 

Nu henen gebracht,

 

En daar is 't gestorven

 

Nog heel onverwacht'!

 

Maar stierf ook ons hondje,

 

Vergeten is 't niet!

 

Wij zeggen nog dikwijls:

 

‘Die arme Petit!’