Vaderlandsche historie. Deel 23

Hy blyft uitlandig.

Vergeefsch wagtte men de wederkomst des Kunstenaars, tot in Hooimaand des volgenden Jaars, wanneer men te raade werd, den Meester Timmerman, door genneté altoos aan het Werktuig gebruikt, over de voltooijing te spreeken, en met deezen een verdrag ten dien einde aan te gaan. Hy zet het werk voort, onder eene traage Briefwisseling met genneté, die de be-

[p. 184]

loofde overkomst steeds uitstelde. Om hem sterker te dringen, vaardigden zy deezen Timmerman, in Herfstmaand des Jaars mdcclviii, naar Luik, de plaats waar genneté zich toen onthieldt, om nadere onderrigtingen wegens het afmaaken des Werktuigs te bekomen. In gevolge van dezelve was het, in Grasmaand des volgenden Jaars, in gereedheid gebragt, en werd genneté verzogt, ter Proefneeminge, binnen eenen bepaalden tyd, over te komen, of iemand daar toe te volmagtigen. Hy beantwoordde dit verzoek uit Parys in een Brieve aan den Raadpensionaris gerigt, opgevuld met klagten over 't lastig aandringen op zyn overkomst, en met eene weigering om de Proeve door een ander te laaten neemen; dan die genoeg uitwees, dat gebrek aan Geld, de hoofdrede was, die hem belette naar Holland weder te keeren, om zyn Werktuig te voltooijen. Een minzaamer Brief dan hy verdiende, noodigde hem herwaards, met aanbieding van de Reiskosten, en een Daggeld van Tien Gulden eene Maand lang, die hy te Leyden zou blyven. Hy nam aan vóór den gestelden tyd over te zullen komen; maar een nadere Brief verschoof het weder tot het onzekere. Hier uit bespeurden Dykgraaf en Hoogheemraaden van Rhynland, dat men zyne Wederkomst vrugtloos wagtte; en werden zy te raade van alles tusschen hun en den uitlandschen Kunstenaar voorgevallen, Staaten van Holland kennisse te geeven, waar van zy denzelven, met Tyds-

[p. 185]

bepaaling en aandrang om overkomst, verwittigden. Thans kwam hy zo verre, dat naa het vervaardigen eeniger toevoegzelen, de Proeve door den Timmermans Baas zou genomen worden. Dan deeze wilde zulks niet op zich neemen, eer het Werktuig, zo verre het in afweezigheid van genneté gemaakt was, door hem zelve was goedgekeurd. Dus te leurgesteld drongen zy op gennetés overkomst aan; doch hy was en bleef afweezig, en eindelyk vernamen zy niets van hem.