Volks lieden-boek

De blyde matroos

Wys: Gy die met my nu zyt ter jagt. ha ha

Goddank. ik zie het vaderland,
'k Voel, dat myn hart van blyschap brandt,
Wat zal 't myn vrouw een vreugde zyn,
Als ik zo onverwacht verschyn.

'k Ben nog in kragtigst van myn jeugd,
Schoon somtyds ruw, min ik de deugd;
'k Denk altyd om myn huis en wyf,
En zorg voor haar als voor myn lyf.

Daar hebje nu zoo'n lange Piet,
Hy zeit ‘om trouwen denk ik niet,
‘Trouw ik een wyf, ik zit aan 't blok,
‘Ik hou nu hennetjes op stok.

[p. 9]

 

‘Wanneer ik nou kom aan een ree,

 

‘Dan doen ik met de bollen mee.

 

‘Heb ik de kaap niet van de trouw,

 

‘Elk vriendlyk meisje is daar myn vrouw.

 

 

 

‘En loopt het op de zee wat hol,

 

‘Ik kwel myn geest niet om een snol,

 

‘Had ik een wyf, 'k dacht dan om haar,

 

‘En was benaauwder in 't gevaar.

 

 

 

My dunkt dat dat niet redeneert,

 

Want als men weer na huis toe keert,

 

Dan voel, ik, lieve maatjes? hier

 

Hier in myn hart zoon groot plaisier.

 

 

 

Dan denk ik, hoe vaart Janneman,

 

Ligt het myn Piet de broek al an,

 

Myn wyf maakt wis een koek gereed,

 

Als zy maar van myn thuiskomst weet.

 

 

 

Dan is het an met vaêr en moer,

 

Myn wyf stinkt niet gelyk een hoer.

 

'k Hou van een eerlyke pret,

 

Ons bed lykt dan een bruilofts bed.

[p. 10]

 

En gaat het eens wat bar op zee,

 

Welk 'k doe zo goed als Pieter meê.

 

Ik slaa met yver hand aan 't werk,

 

De zucht voor vrouw en kind is sterk.

 

 

 

En zo 't al eens na stranden leek,

 

Dan denk ik, als dees kiel bezweek,

 

En alles hier aan splinters vloog,

 

De Man der weêuwen leeft om hoog.