Wat Limbörg heet en wèlt behawwe

[p. 39]

Keerskribbeke.

't Stälke is weer in de kamer gezat,
't Heet op de zolder e jaor rös gehad.

In 't kribbeke lik mèt de ärmkes oettrein
't Kinneke. 't Lach en 't krit mèt ein.

Slevruike die kneelt aon de linkerkant,
'nen Herder de neve, de staaf in de hand.

Sint Sjoezep dee kiek nao d'n ezel en os,
Die ligke gans achter en kinne neet los.

Get sjäöpkes die loupe in 't stälke mer roond,
Einen herder dee heet 'nen herdershoond.

Ei sjäöpke dat heet mer dreij pu mie, aocherrem,
'n Ander dat aosemp 't kribbeke werrem.

De keuninge staon dao, gezak en gepak,
De zwarte z'ne kop is get sjijf gezak.

Dao lik snie op de rotse en mos roontelum.
Vol aondach zink stèlkes 'n kinderstum

De simpele wäörd vaan 'n aaid, sjoen gediech,
De keerskes beleechte 't kindergeziech

Dat straolend dao zink in de sjeem'rige sjien......
.............................................
Laot Sjeezeke, Keersmes heij altied zoe zien.

[p. 40]

 

't Is de kroetwès dee gewijd weurd

 

Op Slevrouwendaag;

 

't Zien de was-gewijde keerse

 

Veur 'ne stervensdaag;

 

't Zieu de daog vaan euverleze

 

Es me weurd geplaog;

 

't Zien de pame die m'in de kèrrek

 

Vaan de priester kraog.