Gids voor den eenvoudigen bijbellezer

Hoofdst. XVII. - Aard van het Christendom en deszelfs invloed op de menschheid.

De Heilige Schriften zijn, gelijk wij gezien hebben, de levende uitspraken van God. Zij zijn gerigt aan in zich zelve verlorene zondaren en bestemd om den mensch wijs te maken tot zaligheid, door het geloof in Jezus Christus.

Uit welk oogpunt wij het Christendom ook beschouwen, altijd toont het ons de volmaaktheid der Goddelijke wijsheid en is onvergelijkbaar voortreffelijker dan alle stelsels, die men ooit het menschdom heeft aangeboden, onder den gewijden naam van Godsdienst.

De Heilige Schriften zijn geschreven door heilige mannen Gods, profeten, apostelen en evangelisten; zij zijn bekrachtigd geworden door eene ontelbare menigte van verstandige, geleerde en Godvruchtige geloovigen, als belijders van en martelaren voor derzelver waarheid, Goddelijkheid en zaligmakende kracht; en haar wederbarende invloed op degenen die de waarheid in liefde aannemen, bewijst nog ten huidigen dage dat zij van God afkomstig zijn.

De bijbel alleen heeft klaarlijk geopenbaard het bestaan en de alomvattende voorzienigheid van een eenig levend, eeuwig en volmaakt God; hij heeft zijne wet verkondigd en verklaard, en haar bekend gemaakt als den onveranderlijken regel van gedrag voor al zijne redelijke schepselen. Hij kondigt ons een toekomstig oordeel aan, waarin alle menschen beloond of gestraft zullen worden, naar dat zij gedaan zullen hebben. Hij schildert ons den mensch

[p. 351]

in dien staat, waarin de geheele geschiedenis hem ons leert kennen: als een gevallen, ellendig sterveling en een schuldig overtreder van Gods Wet. Hij biedt aan zijn verslagen hart en zijn ontwaakt geweten den rijkdom zijner genade, de volle vergiffenis en de regtvaardiging om niet door de in de plaatstreding van een almagtigen Borg aan. 's Menschen verstand verduisterd en zijn hart verdorven zijnde, wijst hij hem op een almagtig Heiligmaker, wiens invloed de ziel door wedergeboorte en heiliging verlicht en reinigt. Het hart van den mensch vijandschap zijnde tegen God, vernietigt het Christendom deze vijandschap en brengt den wederspannige en oproerige weder tot God, als tot zijnen hemelschen Vader, om de onwaardeerbare weldaden der aanneming in het huisgezin van God te ontvangen en te genieten de volheid der zaligheid in het eeuwige leven.

Dit stelsel van vrijmagtige genade prent de beginselen in, en verpligt tot de beoefening van al de deugden die den mensch kunnen verheffen en versieren en verbeteren. Reeds deszelfs nog onvolkomene aanneming heeft de barbaarsche wreedheden en de onmenschelijke zeden der vorige eeuwen vernietigd. Het Christendom alleen heeft der vrouw de plaats welke zij naast den man moet bekleeden terug gegeven, den huwelijksstand geheiligd, echtelingen, ouders en kinderen hunne wederzijdsche pligten ingeprent, en van het huiselijke leven, zoo als het zijn moet, het ware model gegeven. Het Christendom alleen eischt wederzijdsche vergevensgezindheid, vertrouwen en liefde tot den naaste, zonder aanmerking van land, tijd of natie. Het Christendom bindt alle klassen en rangen door eene wederkeerige toegenegenheid, door het gevoel onzer eigene afhankelijkheid, als kinderen van denzelfden almagtigen Vader, als Christenen, als leden van het lig-

[p. 352]

chaam van Christus en erfgenamen met Hem van het eeuwige leven.

Het Christendom is de engel der hemelsche barmhartigheid aan de kinderen der ellende en des jammers; en dat zelfs in landen waar het met bijgeloof vermengd is. Aan den invloed des Christendoms hebben al die gestichten en instellingen ten behoeve der ongelukkigen, hare wording te danken. Konstantijn was de eerste die hospitalen voor zieken en gewonden in de Romeinsche provinciën deed bouwen. Deze inrigtingen werden talrijker in de zesde, zevende en achtste eeuwen, in Italië, Frankrijk en Spanje. Matthéus Paris getuigt dat er in de tiende eeuw niet minder dan 19000 ziekenhuizen in de onderscheidene Christenlanden bestonden. Rome telde 40 onderscheidene hospitalen. Het is genoeg bekend, hoe velerlei inrigtingen tot leniging der ellende, tot verpleging van bejaarden en weezen, van doofstommen en blinden, tot opleiding en vorming van de jeugd, zoowel in ons land als elders, gevonden worden.

Het Christendom heeft ons onze onschatbare rustdagen gegeven; waardoor het zevende deel van onzen tijd gewijd is aan de weldadige zegeningen der rust, der godsdienstige oefeningen en opleiding. Het schrijft ons onze onderlinge zamenkomsten voor op den dag des Heeren, tot aankweeking der broederlijke liefde, tot verlevendiging onzer Godsvrucht en om elkander te bemoedigen in de verwachting eener heerlijke onsterfelijkheid aan het einde onzer aardsche droefenissen.

De heilige oefeningen van den Christelijken rustdag, verwekken de reinste en de uitgebreidste filantropie (menschenliefde); zij hebben den Christenen aanleiding gegeven om ook in de zielen van anderen, van landgenoot en den verst wonenden vreemdeling, belang te stellen. In En-

[p. 353]

geland, dat land hetwelk allen anderen Christenstaten in liefdadigheid en ijver voor de uitbreiding des Heeren ten voorbeeld is; in Engeland alleen worden meer dan 50,000 armenkinderen in de Evangelische leer, door middel van erfmakingen, onderwezen. Iederen zondag worden een millioen kinderen van de arbeidende klasse verzameld, en door een honderdduizendtal Christenen om niet onderwezen in het lezen en in de kennis der Heilige Schrift. Aldus worden zij geleid op de paden der deugd door het evangelie der zaligheid, en geleerd hoe God te verheerlijken en zich in Hem te verlustigen. De Christenen van Europa dragen mildelijk bij tot de verbreiding des evangelies in het overige gedeelte der wereld. Men vindt honderde apostolische leeraren onder de diepgezonkene Heidenen; zij leeren derzelver talen, vertolken voor hen de Heilige Schriften; zij verkondigen hun de schatten der liefde van Christus; zij brengen derzelver kinderen op in de hemelsche wijsheid; en maken die ongelukkigen bekend met de onuitsprekelijke zegeningen der genade, welke God den zondaar die in Christus gelooft, om diens eenigen Borgs wille, om niet schenkt.

Zoodanig is de edele geest en dit zijn de onvergankelijke vruchten van het Christendom, zoo als men dit in de Heilige Schrift vindt. Hare taal rigt zij voorts tot alle menschenkinderen: de vorst en de geringste handwerksman, de rijke en de arme, de geleerde en de onwetende, de heer en de knecht, de vader en het kind, - allen worden evenzeer uitgenoodigd en even dringend aangemaand om terug te keeren tot den Heer onzen God, langs den weg der bekeering en des geloofs in nederige opregtheid. Van harte gelooven wat God van zijnen Zoon Jezus Christus getuigd heeft, is het eeuwige leven; het evangelie verwerpen of niet gelooven, is God tot een leugenaar

[p. 354]

maken; en hoe zullen wij nu ontvlieden, indien wij op zoo groot eene zaligheid geene acht geven?