Novellen en gedichten

[p. 78]

Laat ons...

Laat ons ons gaan vertreden,
te loef, te lij, te west.
Het lijden zij geleden,
de zon is op zijn best

en maakt ditzelfde heden
voor ons decor, de rest
zij niet door ons beleden.
Wij schikten nu ten lest

het bij elkaar zijn beiden
volkomen in der min.
Dit is der wereld zin

dat wij haar nu bewonen.
Ik hoop jouw medelijden
voldoende te belonen.

L.Th. Lehmann