Novellen en gedichten

[p. 49]

Huwelijk

Wanneer zij over tafel naar mij ziet,
De zorg om onze kinderen vergeet
En alles wat zij vaak aan zorg verbeet
Een schuchtre heugnis langs haar glimlach schiet,
Durf ik haar niet bekennen dat ik weet
Hoe diep zij deel heeft aan al mijn verdriet.

Anton van Duinkerken