Den gheestelycken Orpheus
(1660)–Gaudentius van Loemel–
AuteursrechtvrijVerstandighe, ende inwendighe seer bedruckte Musen.Ick ben versekert dat Gy-liedens, door het wel, ende neerstich toe-luysteren, al dickmaels gehoort sult hebben, het seggen van den Poët, die met korte reden ons genoechsaem te verstaen geeft: wat den mensch van noode is om tot de blyschap te geraecken, als hy seydt: | |
[pagina 44]
| |
Dulcia non meruit qui non gustavit amara. Dat in ons moeders tael by-naer het selve is te seggen, als de naervolgende verskens ons aenwysen.
Die geen bitter heeft geproeft,
Is niet weer met soet getoeft.
Ende voorder wat seyt onsen Voorganger, Leeraer, ende Meester, de Waerheyt selver Ga naar margenoot+anders? Als dat wy door veel tribulatien moeten het Rijcke Godts ingaen. Wat willen wy ons dan anders inbeelden. Als gerne lijen, om te verblijen. Ende dat principalijck ter eeren vande bitter Passie Iesu Christi, die ons gedurigh als een waerachtich voorbeeldt voor oogen moet zijn. Oversulcx weet ick wel, dat Gy-liedens met de sachte pluymstrijckeryen vande wereldt uwe Godt minnende Zielen niet en wilt laeten toeven: Maer veel liever, uyt u ghemackelijck ende sinnelijck beddeken van contentement, opstaen, ende soo gelijck een van Ga naar margenoot+ uwe voorganghsters, ende medegesellinne, die seer well geseyt heeft, dat hy daer niet te vinden en was, die haer Ziele lief had: Waerom dat Ghy-lieden hem oock met alle neersticheyt gaet soecken, die uwe Ziel lief heeft, wel wetende, dat uwen Bruydegom dien hemelschen Orpheus Iesus Christus op de pluymen van gemackelijckheyt niet gevonden en can worden; door dien hy, gelijck ghy voor | |
[pagina 45]
| |
desen gesongen hebt, in een herde kribbe op stroy gelegen heeft, jae dat meer is geen plaets gehadt, daer sijn gebenedydt Hooft ende gerusten, daer nochtans de vogelen des lochts haere nesten hebben, ende de vosschen Ga naar margenoot+haere holen. Gy-liedens dan niet gelijck die innelijcke kermispoppen, die alles naer haer wel gevallen willen, ende moeten hebben eer sy te vreden zijn. Maer gaet uyt om hem te soecken, Ga naar margenoot+ende te vinden, niet schroomende het omrucken, quetsen, en fleuren vande Wakers. Op dat hy u. l. levende, ende tot hem opdragende vederen soude geven, om met sijn uyt-verkoren duyff tot Ga naar margenoot+hem te vliegen, ende soo in hem alleen te rusten. Geensints en mogen u.l. dan hinderen vele wateren der tribulatien, de welcke al hoe sterck datse op u.l. comen te storten, niet en sullen konnen de liefde van uwen beminden uytblusschen, aengesien sy in u.l. soo sterck als de Ga naar margenoot+doot is. Daerom is my bekent, ende dat niet sonder groote reden, dat Gy-lieden in dese voorgaende Liedekens van de Passie Christi ten vollens u behaghen gehadt hebt, ende gerne (met de Alderheylichste bedruckte Maghet ende Moder Godts ‘Maria, gestaen hebt onder den galghboom des Cruysschen, alwaer G.L. uwen alderliefsten, ende soetsten Herpslager, noch voor het lest, onder andere, hoorden singhen, als de geestgevende swane, dat hy dorst hadde, ende dat naer | |
[pagina 46]
| |
onse Zielen. Daer alsdoen, die ondanckbaere affgekeerde, ende versteende herten, hen Ga naar margenoot+noch laefden met deick, ende bysop. Het welck hedensdaghs, Godt beter, alle obstinate, hertneckighe ende onverstorve menschen noch doen, die ter eeren van hem, hun in geenderley manieren en willen breken, ofte om zijne groote onuytspreckelijcke liefde in het minste jet begeren te verdragen, daer sy nochtans de woorden van het VVtverkoren Vat, menichmael gehoort hebben, ende nu Ga naar margenoot+met dese naervolgende Verssen aenwyse,
Soo wy met gesellen, zijn hier geweest in lijen,
Oock sullen eens den troost genieten tot verblijven,
Dus wie in alle smert met Christo gerne lijdt,
Die sal met Christo oock eens naermaels sijn verblijt.
Wy moeten dan den Vasten eens hebben souden wy den Paesschen krijgen, ende soo den Winter boorby is genieten wy den lieffelijcken vruchtbaeren Somer.
Post nubila Phoebus.
Naer duyster, klaer luyster.
Dus Musen my dunckt dat ick u.l. altijdt hoor seggen, het gene dien spiegel van verduldicheyt Ga naar margenoot+seyde: Naer de duysternisse hope ick het licht,, ende dat ter oorsaecke, gelijck nu het alderklaerblinckenste licht uwen, ende onser aller glorieusen Orpheus Iesus Christus ons | |
[pagina 47]
| |
door sijne victorieuse Verrijssenisse veropenbaert is, soo moeten wy dan met u.l. ter eeren van die seydt tot sijn beminde, den winner is nu Ga naar margenoot+voorby geleden, den regen is wegh gegaen; ende overleden. Comt dan ghy sijn devote Sangerinnen: want hy de duystere wolcken des doodts verdreven heeft, ende singht met blijschap dese naervolgende Paesch-liedekens, om daer door alle quade venijnige nevels der Zielen te doen verdwijnen:
VVant sy met haer quade pesten,
Maecken dickmaels vuyle nesten,
In het beste vanden Mensch,
Vol van sond’ en boosen wensch,
Diemen moet sonder vertraghen,
Met dees feest uyt herte iaghen,
Om soo ‘t onbevleckte Lam
Niet als Leeuw te maecken gram.
|