Uytspanningen, behelsende eenige stichtelyke liederen, en andere gedichten
(1727)–Jodocus van Lodenstein–
Auteursrechtvrij
[pagina 371]
| |
Stemme Lachrimae: siet boven p. 219.I.
TReur Nederland! Treur Nederland!
Daar 's nu de lang-gedreygde wraack,
De we'en van 't barende besluyt, de smaack
Van 't nakend Oordeel:
O! weelig Land! O! weeldrig Land!
In lust en dertelheyd versmoord.
O! Land! land! land! staat stil en hoord Gods woord
Nog tot uw voordeel.
God spreeckt sijn Wyngaard aan:
Volck wat heb ick niet gedaan
Tot u Heyl // Tot u Heyl // Tot u Heyl?
'k Was het die u vreed',
En uw voorspoed meed
Sonder maat uytspruyten deed'.
Myn woord ick tot u droeg
Door mijn Knegten spaad en vroeg,
Tot die stroom // Tot die stroom // Tot die stroom
't Kundige gemoed
Deckte met een vloed
Als het vogt den afgrond doet.
De dorre wildernis moest geven
't Water ten Leven:
Daar sprong, daar sprong een Heyl-fonteyn
Door woeste dreven.
| |
[pagina 372]
| |
Den Hemel storted' u in 't dagen
Siel soete vlagen:
Hoor Hemel! hoor! nog heeft mijn volck
Geen vrugt gedragen!
II.
Hoor Hemel! hoor! // Hoor Hemel! hoor!
Sy hebben 't saligende vogt
So dierbaar, met mijns herten bloed gekocht,
De sielen Balsem,
Hoor Aarde! hoor! // Hoor Aarde! hoor
Den wasem van haar lust geweerd;
Ia door 't vergif van 't vleeschlijck hert verkeerd
In bitt'ren Alsem!
Gaf ick haar soete vreed',
Heb ick haar in Goud gekleed;
Al mijn goed // Al mijn goed // Al mijn goed
Al dien overvloed,
Al dien overvloed
Stoockten maar haar'r lusten gloed.
Dus 't oog verblind en siet
Waarheyds heyl'ge krachten niet.
Ia mijn Huys,, (ja mijn Eer // ) dat wel eer
Was haar vasten suyl
Tegen sonden vuyl,
Is haar nu een Moorders kuyl.
Dies wil ick Aard en Lucht betuygen
My tot getuygen;
Mijn volck, mijn volck wil nog haar hert
Tot my niet buygen!
Ia wil den Hemel hooren laten
Van die my haten;
Myn volck, myn volck niet meer en is!
Ick sal 't verlaten.
III.
Treur Nederland! ,, Treur Nederland!
Ay my! wat hoor ick voor gejalp?
| |
[pagina 373]
| |
Wat donderd daar? wat ruyscht daar? als den swalp
Van groote wateren?
Daar 's nu sijn hand! 't Meyr breeckt sijn band,
Den Afgrond berst ter sluysen uyt,
En doet ons 't yslijck schaterend geluyd
In 'd ooren klateren.
Wat vreeselijck gekerm
Roept tot God? erberm! erberm!
Kom, kom, kom! Klock en trom // gaat'er om,
Alles is in roer,
Koopman, Burger, Boer;
Want den stroom // Deckt huys en boom.
De lugt splijt van 't geloey,
En 't geblaar van Kalff en Koey,
Sie! sie daar // Sie! sie daar // Sie! sie daar
Steeckt'er een den kop
Uyt de golven op;
D'ander smoord in 't doodlijck sop.
Dat kostelijcke Hollandsch Lust-hof
Is al den Lust off;
Daar onlangs 't Vee nog weyden ging,
Der Visschen Lust-hoff.
Daar donderd nu de stem des Heeren
Op groote Meeren
Daar 's Noachs eeuw! Siet uw Boog aan
O! Heer der Heeren.
IV.
Treur Nederland!,, Treur Nederland!
Die watren zijn niet dan den drop
Uyt d' Alembijck van Godes toorn: den top
Staat nog te wagten.
Drinck weelig Land // Drinck weeldrig Land
De vloeden van sijn Woord en Geest
In overvloed: Vast, bid, bekeerd, en vreest
Nog droever nagten.
Een stercken tranen-vloed
| |
[pagina 374]
| |
Blusch in u der lusten gloed.
In het hert // Dodig hert // Tochtig hert
Daar het boose leeft,
En niet anders leeft,
Verstick al wat adem heeft.
Een Stroom komt Van Om Hoog
Wee my! van 't geruysch! Mijn oog
O! mijn Oog! // O! mijn oog! // O! mijn oog
Daald van heeten traan!
Daald van heeten traan!
Hier moet Leegt en Hoogten aan!
't Gebulder sal de naaste Landen,
En verre sanden
Den galm doen horen; maar den slag
Op ons doen stranden.
Dan sal den hoogen Cederleeren
Den Ceder leeren
Aan ons, wat dert'len hoogmoed is,
En sich bekeeren.
V.
Magtige Godt! O! Rycke God!
Siet aan dat arm geplunderd volck,
En laat uw Geestes grondelose kolck,
Haar siel besproejen.
Geev haar een lot // een beter lot;
Een huys dat fundamenten heeft,
Een land dat daar 't voor geen in-wat'ren beefd
Eeuwig sal bloeijen.
En alst u dan behaagd
Dat dien dag des Heeren daagd,
Duystre dag! // Donckre dag! // Bittre dag!
Dag vol ongeval!
Dag vol ongeval!
Dien 't Besluyt eens baren sal;
Den Vyge-boom niet bloeyd,
En den Wyn-stock niet en groeyd.
| |
[pagina 375]
| |
En 't geschal, Rund en al, Uyt de stal
Door der Krijgers hand,
Wredelijck vermand
Sal gerooft zijn of verbrand;
Laet dan de Beeckjens der Rivieren,
Soete Rivieren
Des Heeren stad // Des Heeren stad
Met vreugden cieren.
Laat dan op nieuws een morgen dagen
Op nieuws eens dagen,
Als sond' en sondaars zijn verstormd
Door sulcke vlagen.
|
|