Uytspanningen, behelsende eenige stichtelyke liederen, en andere gedichten

[p. 367]

Geloov.

GErardus ging op verre reyse, en seyd
Ick wil de Brieven aan mijn sorg bevoolen
Met sorg te recht bestellen; want verbeyd'
Dat dan de Mijnen minder sullen doolen.
Gerard! gy doolt, want, wacht gy Danckbaarheyd
Van die gy nu haar brieven draagt! die lieden
En sult gy (veel licht) nimmermeer 't beleyd
Van uwer brieven overdragt gebieden.
En al gebood gy 't, veel-ligt sullen sy
Niet weten, of so lange niet gedencken,
Dat hen van u dien dienst bewesen zy,
Om weder-dienst voor uwen dienst te schencken.
En schoon het wierd gedacht, meent gy die Deugt
Van Danckbaarheid in yder so te vinden,
Dat g' u daar op sorgloos verlaten meugt?
Gy doolt Gerard, en bouwt op ydle winden.
'k En dool seyd Gerard, want als ick mijn sorg
En moeyt bestede, in 't dragen veler brieven,
In trouw, werd EEN (ick weet) voor allen borg,
Die na sijn Wil my kan, en sal gerieven.
Dees doet het Al door sijn Voorsienige hand.
Ick sie op swacken mensch, nog ydel leven,
En off de gansche Werld mijn dienst in 't sand
Schreev', Dees sal sijn geheugnis niet begeven.
By Hem licht van mijn goet-doen 't wisse loon.
Dat hangt aan geen danckbare of ondanckbaren.
Die my de Trouwe-Liefde heeft gebôôn:
Sou die sijn Lieve-trouw my niet bewaren?
Daar op slaap ik gerust; 't is waar mijn oog
En siet hem niet maar kan hem wis betrouwen:
Hy is ons tijdelick gesicht te hoog;
Dat is den onsichtbaren aan te schouwen.
Dat hulpelijck gesicht en ruylde ik niet

[p. 368]

 

Voor alle diere tegenwoordigheden;

 

En sal mijn steunsel sijn, als gy my siet

 

Mijn Dienst (so 't schijnt) onvruchtbaarlijck besteden.

 

Op dit Geloov wy laten land en magen,

 

Op dit Geloov wy alles duldig dragen.

Eynde van het derde Deel.