Uyt-spanningen, behelsende eenige stigtelyke liederen

[p. 190]

Christus Verresen, Twee-Spraack Tusschen Petrus en Maria. Esai. 27:2. Singt van den selven by beurte.

I.

Maria.

WOnder Godt! wat wonder werck!
Het graf te vinden sonder ster!
Van Soldaten
Al verlaten,
En ons vreese weg!
Balsems opset sonder vrugt!
Vriendinnen! dat 's u voor ter vlugt
Na de Stadt toe.
A my! wat, hoe
Lang valt dese weg?
Hoor! hoor! hoor!
Comt hier voor!
Doet'er niemand open.
Petr. Wat getier
Comt ons hier
Schielijck overlopen?

[p. 191]

 

 

Mar. Symon! Symon! hoort gy niet:

 

Petr. 't Sijn de Vrouwen, daar is yet:

 

Mar. Symon! Symon! sijt gy doot?

 

Petr. Sus! sus! vreest gy voor geen nood?

 

Mar. Daar is geen rede meer van vreesen;

 

'K vrees niet weer.

 

II.

 

P. Vrouw! hoe! droomje? slaapt gy nog?

 

M. O Symon! 't is geen slaap-bedrog.

 

P. Sijn de hersens

 

(Door veel persens

 

Van den druck) berooft!

 

M. Neen, Neen (P.) Heeft s' een spoock ontstelt?

 

M. 'Ten is geen Nagt-spoock dat ons quelt;

 

P. Onderregt ons      Dan, en segt ons,

 

Wat breeckt gy ons 't hooft!

 

M. 't Was nog nagt, En ick dagt

 

'k Wil my spoen ten grave.

 

P. Ydelheyd! Onbescheyd

 

Wou den doden laven.

 

M. 'k Woud mijn Here salven gaan.

 

P. Ioseph had dat al gedaan.

 

M. Tonen woud ick 't lievend hert.

[p. 192]

 

P. Liefde ligt ontschuldigt werd,

 

En stelt in so een poos // Het herte vrese-loos.

 

III.

 

M. 't Brandend hert voerd' oog en lijff

 

Geswind ten graaf' beyd even stijff:

 

't Graff was open, en wy lopen

 

Ilincs herwaarts aan,

 

Want ons' Heer en was daar niet.

 

P. Maria, segt gy dat? en siet!

 

Blijv ick staande      Dralen, aan de

 

Plaats van 't graff te gaan?

 

Dats een draff,      Tot het graff,

 

'k Sal na niemand wagten.

 

M. En Cepha      Dat's u na

 

Liefde maackt my cragten.

 

Simon! wel wat dunckt u nu?

 

P. Wel Maria! wat dunckt u?

 

M. Symon hy is opgestaan.

 

P. Maar Mary! wat comt u aan?

 

M. Den Hemel, Petre, self heeft my dit cond gedaan.

 

IV.

 

D' Englen van boven aff

 

Die spraken uyt het ledig graff;

 

Ey! Ey! steent niet,      Vrouwen weent niet,

 

D' Heer is opgestaan:

 

Petre schrick niet,      Ia Hy, Hy,

 

Hy selve stond daar aan mijn sy.

 

Dees mijn oogen      Onbedrogen

 

Sagen hem daar staan.

 

P. Seg Mary,      Hoe wist gy

 

Dat het uwen Heer was?

 

M. Seg hoe gy      Wist dat Hy

 

By u op het Meer was?

 

P. Hy seyd self;      Ick ben't,      ick ben 't.

 

M. Een woord maackt' Hem my bekent.

 

P. Hoe kend' gy so haast sijn taal?

[p. 193]

 

M. Denckt den wenck in 's Priesters saal.

 

Maria! seyd sijn mond, en 't hert verstond den grond.

 

V.

 

P. Daar 's nu 't eynd van al den hoon!

 

M. Daar 's nu voor 't cruys een Conings Croon!

 

en ons clagen,      Droeve dagen

 

All' gaan glijden heen.

 

P. Daar 's nu waar dat seldsaam woord

 

(Van ons so agteloos gehoort)

 

Stapt mijn spoor na,      'K ga u voor na

 

't Land van Galileen.

 

M. Segget dra      Cleopa!

 

Daar begint uw reyen:

 

P. Segget dra      Cajapha!

 

Daar begint uw schreyen.

 

M. Vromen: Daar 's uw Rots en al!

 

P. Bosen: Daar 's uw Rots ten val!

 

Die met hem den adem geeft,

 

Die met hem weer rijst en leeft,

 

Leeft en sterft t' sijnen dienst, die voor u sterft en leeft.

Gras-m. 1658.