Kers-nacht ende de naervolgende dagen tot onze lieve vrouwe lichtmis
(1736)–Joannes de Lixbona–
AuteursrechtvrijOp de Wijse: Petit Btisach. (Oft) S. Norberte.
KOmt lieve Bruyt, laet ons eens samen gaen,
Daer buyten in de groene wijde baen
Verlaeten alle menighvuldigheyt,
En soecken de gewenschte eenigheyt
Ter zielen saligheyt.
2 Wat zijn de steden als des duyvelsstoel
Waer dat mesiet altijt een groot gewoel
En oock dat rasen, met dat sot gemal
Van kleyn en groot dat daer is over al,
Dat is der zielen val.
3 Wat is daer anders als een groot geraes
Een groot ramoer, en menigh viese vaes
De ziele wort daer dickwils door besmet
den goeden geest die wort daer door belet
En menigh hert geplet.
4. Men hoort daer niet als dagelijcks getier,
Men siet daer niet als eenen vollen swier
Laet ons dan schouwen al dat groot gerucht,
En uyt de stadt soo nemen onse vlucht
| |
[pagina 43]
| |
daer buyten in genucht.
5 Hier buyten gaet gy in de groene wey,
En wandelt somtijdts op de hooge hey:
Daer zijn de Schaepkens menigh in't ge-
tal // Be, be, be, be, beleetten zy over al,
En dat met soet geschal.
6. De Melck-koeykens weyen hier en daer,
Als een Koey biest, dan bieset allegaer:
Den Herder waeckt en treckt zijn Pijpken uyt,
In d'eenigheyt soo maeckt hy soet ge-
luyt // Al op zijn duytsche Fluyt.
7>. Daer zijn de dreven vol van Eycken hout,
En rijen van Abeelen menigh fout,
daer gaet gy door in alle eenigheyt,
En looft den Heer door zijn voorsichtig-
heyt // In alle soetigheyt.
8 De eenigheyt die maeckt u hert gerust
Zy brenght de ziel tot Godt in vollen lust
de eenigheyt is Moeder van de deught,
Fonteyn van vre en oorspronck van de vreught,
En voester van u jeught.
9. De eenigheyt die schouwt veel klapperny,
Veel quade tongen, en veel raserny:
de eenigheyt die geeft ons alle goedt,
Soo in't Lichaem als oock in ons gemoet,
In peys en liefde soet.
10. Hier siet gy Vijvers, ende waters klaer,
Alwaer de Viskens som vermaken haer
De Snoeken, Vorens, Palink ende Baes,
Het vindt in't water overvloedig aes,
En dat tot ons solaes.
11. De Carpels geven haer seer dickwils bloot,
De Laukens spelen daer 't zy kleyn oft groot,
| |
[pagina 44]
| |
Het zijn al schepsels van den grooten
Heer // die ons tot Godt verwecken meer en meer,
Om hun de dancken seer.
12. Gy siet den Bogaert in den vollen fleur,
Verciert met blommen van divers coleur
Met Appelen, Peiren, Pruymen, Noten soet,
Met Kersen, Kriecken oock in overvloet
Siet wat den Heer al doet.
13. Gy siet hoe dat de Vogels nimmermeer,
En rusten om te loven haren Heer,
den Nachtegael die singt daer oversoet
Soet, soet, soet, soet, soet, soet, soet, soet, soet,
Met eenen kloecken moet.
14. Dat Haentjen kraeyt van smorgens vroeg al aen,
Om God te dancken, koekeloeren Haen
Den Koeckoeck singht daer dickwils seer playsant,
Koeckoek, Koeckoek, ontrent den groenen kant,
Maer altijdt eenen sank.
15. De Raven vliegen door de locht seer ras,
Met groot gewelt, en roepen cras, cras, cras,
Dat Musken schreeuwt, met dat het wordt verjaeght,
Dief, dief, dief, om dat het hem beklaeght
Waer door ons hert verdaeght.
16. Siet de Vinckskens vliegen over al,
En loven Godt den Heer in't groene dal,
Vink, vinck, vinck, en tiere liere lu:
Soo singen zy, en seggen ons adieu,
Sonder te worden mu.
17. Daer slaet de Quackel in dat groene Wout,
| |
[pagina 45]
| |
Quack, quack, quack, quack, seer menigh fout,
Het Tortelduyfken leert ons metter daet
Te sugten over onse sonden quaet,
Eer dat het wordt te laet.
18. Gy sult hier gaen somtijts ses mijlen lanck,
En hooren niet alsden soeten Vogelsanck
seer selden mensch vint gy hier op de reys
Die u sal stooren in u goet gepeys
Is dit niet uwen eys.
19. Adieu dan Bruyt, en leeft na mijn vermaen,
Blijft uyt de stadt, of wilt'er selden gaen
Ick heb het nu al metter haest geseyt,
Het is al ydelheyt.
Hout u in d'Eenigheyt.
|
|