Amarillis

[p. 11]

Negende tooneel.

AMARIL.

 

NAtuur, hoe wonderlijk spreyd gy uw krachten uyt,

 

In bloemen, loof, en kruyd.

 

Wie ziet die sprikkels aan;

 

Wie let op geur,

 

En kleur,

 

Die niet verbaast moet staan?

 

Maar wat verandering gevoel ik in myn bloed!

 

ô Ceres! ach! ik ben bedroogen!

 

De liefde krygt op my vermoogen.

 

Heeft deze bloem die vlam gevoed?

 

ô Geur! hoe meer ik ruyk, hoe meer gy myn vermaakt.

 

Ach Amarillis is geraakt!

 

'k Voel mededogen met Amintas lyden,

 

Ik zet myn haat ter zyden.

 

ô Geur die myn verkwikt,

 

Wat heeft my zo verstrickt.