De planter Brunel en zijne slaven Asa en Neno, of Hoe de hemelsche vader het kwade gedoogt om daaruit het goede te doen geboren worden

(1858)–Jan de Liefde– rechtenstatus


Besluit. En nu, mijne heeren, zeide de grijsaard, bij het einde van zijn verhaal opstaande, gij ziet hier den blanken meester en den zwarten slaaf voor U. Ik ben die planter en ziedaar Neno! Alle aanwezigen stonden op en omringden Neno, die met de oogen den afstand mat, die hem van de deur scheidde en welken hij wel had willen overvliegen om te ontsnappen aan de blijken van vriendschap en belangstelling, waarmede men hem overlaadde. Intusschen ging de grijsaard op eenen plegtigen en indrukwekkenden toon voort: Christenen! wat hebt gij tot nu toe voor uwe zwarte broeders gedaan? Nog vele
[pagina 112]
Nenoos zuchten onder de zweep der planters; en hoeveel, o! hoeveel monsters, zoo als ik zelf er een geweest ben, zijn er nog om hen naar ligchaam en ziel te martelen door de onregtvaardigste en wreedste behandeling! Christenen! het is de zaak der menschheid, het is de zaak der godsdienst; denkt aan uwe verantwoordelijkheid, denkt aan de jammeren uwer naasten, en zoolang er nog eene enkele natie is, wier handen niet zijn schoon gewasschen van het bloed der slaven, zoolang zij de kreet der andere: Geene slavernij meer! Hij zweeg, en toen hij heen ging, besloten allen door alle wettige middelen mede te werken tot de vrijverklaring der slaven.