Theatrum amoris divini et humani

[p. 126]

Vulnus Amoris.
XX.

DEus erga dilectam animam instar venatoris sese gerit, anima vero instar ferae. sicut enim venator fugientem feram vulneribus confodit quo capere illam queat; ita & Deus fugientem quodammodo animam & deserentem primum feruorem, sua gratia vulnerat, vt eam sibi advniat. porro quemadmodum ferae illae, quae ferociores sunt, cum vulneratas se sentiunt velocissimo contra ferientem irruunt cursu, fugam ipsam magno impetu conuertentes in eum quem dilaniare contendunt. ita & anima tunc certè ardentius ad Deum conuertitur, tuncq́ue studiosius diuinum inquirit verbum, cum primum ab illo vulnerata, languorem, doloremque sentit ipsorum vulnerum: non quidem vt instar ferarum, illud inimico dilaniet ore, sed vt amico potius deuotionis id osculetur osculo, vtque ipsum complectatur amantissimo charitatis affectu. Nihil potest hoc amoris ⁺ vulnere sentiri suauius. hoc vulnere affici certissimum est sanitatis consequendae indicium.

+ Rusbroch.

[p. 127]

Playe de l'Amour.
XX.

Qui ne diroit, que cest amant me blesse;

Mais ie vous dis, plustost, qu'il me caresse,
Et que ces traicts, sont la mesme douçeur.
Vous n'entendéz, que c'est que me mystere:
C'est vn secret que l'Amour seul opere:
Qui bande, tire, & blesse sans douleur.

O que bien que tira Amor
Pues apunta tan derecho
Que haze suertes en el pecho.

Schiet schutter vry, het hert is bloot,
Doorschiet mijn siel, sy heuets noot.