Theatrum amoris divini et humani

[p. 38]

Monitio Amoris.
XIX.

⁺LOcutus sum in linguâ meâ; notum fac mihi Domine finem meum; Et numerum dierum meorum, quis est, vt sciam quid desit mihi;

Ecce mensurabiles posuisti dies meos, & substantia mea tamquam nihilum ante te.

Veruntamen vniuersa vanitas omnis homo viuens.

Veruntamen in imagine pertransit homo; sed & frustra conturbatur.

Thesaurizat; & ignorat cui congregabit ea.

Et nunc quae est exspectatio mea?

⁺O Mors! quam amara est memoria tua, homini habenti pacem in substantijs suis, viro quieto, & cuius viae directae sunt in omnibus, & adhuc valenti accipere cibum. quam horribilis est cogitatio tua Amatori luxurioso! non parcis voluptatibus, ⁺ non sapientiae; non nobilitati, non atati. O homo, vis vt prosit tibi haec meditatio? cogita te iam mortuum, quem scis necessitate moriturum. memorare iudicij tremendi discrimen, ardentis gehennae cruciatus; & fac nunc quod velles fecisse tunc. sola haec cogitatio menti tuae seriò inculcata, sufficit ad cunctas inordinati Amoris illecebras extinguendas.

+ Ps. 38.

+ Eccl. 41.

+ Bernard.

[p. 39]

Aduis de l'Amour.
XIX.

L'Amour at beau, suggerer des desseins,

Veu que la mort les faict reußir vains,
Et qu'on ne scaict qui des deux est plus fort:
Car si la mort n'at rien qui ne luy cede,
Rien contre Amour, ne peut trouuer remede.
L'vn & l'autre est ineuitable sort.

Es tan poderoso Amor
Que obliga à la misma muerte
A confessar que es mas fuerte.

In weynich tijts staen afghepaelt
Ons dagen loop, en wat hier dwaelt.