Amoris divini et humani antipathia

[p. 78]

Inconstantia Amoris. XXXIX.

AMor humanus mutatur pro varietate obie-
ctorum; semper fertur in aliquid noui, quod
sibi tamquam vtile & acceptabile propositum,
appetit. & quemadmodum ipsa obiecta in sese
habent maximas vicissitudines; ita & Amor ma-
xime inconstans est. amas honores? instabiles sunt.
appetis diuitias? fluxae sunt. optas bonam famam,
fortunam? variabiles sunt. desideras sanitatem?
numquam homo in eodem statu permanet. pro-
caris puellam? amat domicellam? mutabilis est,
varium & mutabile semper faemina: & tu qui
procaris multo adhuc mutabilior es, audit Poë-
tam,

Cat.
Ad dominae nutum leuis exagitatur amator,

Quoque puella solet vergere, vergit amans:

Non volucris summâ quae vertitur aenea turre,

Promptius aërias itque, reditque vias.

Rideat illa, mouet tristi miser ore cachinnos;

Ploret, amans laetas proluit imbre genas.

Vos miseros! agimur vacuo ludibria coelo,

Abripit aura vagos, aura redire iubet.

Cicer.
Quam miserè seruit & agitatur cui mulier im-
perat, cui leges imponit, praescribit, iubet, vetat
quod videtur. qui nihil imperanti negare potest,
nihil recusare: poscit, dandum est: eijcit, abeun-
dum: vocat veniendum; minatur; extimescendum.

[p. *39]

Quo me vocat aura.

Voluble et sans arrest, a tout vent va tournant,
Comme vne gyroüette, le malheureux amant.

[p. 79]

Inconstance de l'Amour.

XXXIX.

Ainsy le coeur humain, qu' vn fol Amour escroule,

Au gré de touts les vents incessament se roule,
Sans esperer iamais de rencontrer le nort;
Telle est la qualité des choses sublunaires,
Que battant nos esprits de mouuemens contraires,
Le tiennēt dans la mer sans arriuer au port.

No siendo el Amor, de Dios
Es sin genero de duda
Que con todos vientos muda.

Hier draeyt naer aller winden blaes/
Den weerhaen/ en dē minnaer dwaes.