Amoris divini et humani antipathia

[p. 38]

Monitio Amoris. XIX.

Ps. 38.
Ecol. 41.
Bernard.
LOcutus sum in linguâ meâ; notum fac mihi
Domine finem meum; Et numerum dierum
meorum, quis est, vt sciam quid desit mihi;
Ecce mensurabiles posuisti dies meos, & sub-
stantia mea tamquam nihilum ante te.
Veruntamen vniuersa vanitas omnis homo
viuens.
Veruntamen in imagine pertransit homo; sed
& frustra conturbatur.
Thesaurizat; & ignorat cui congregabit ea.
Et nunc quae est exspectatio mea?
O Mors! quam amara est memoria tua, homini
habenti pacem in substantijs suis, viro quieto, &
cuius viae directae sunt in omnibus, & adhuc va-
lenti accipere cibum. quam horribilis est cogita-
tio tua Amatori luxurioso! non misereris inopiae,
non reuereris diuitias: non parcis voluptatibus,
non sapientiae; non nobilitati, non aetati. O homo,
vis vt prosit tibi haec meditatio? cogita te iam
mortuum, quem scis necessitate moriturum. me-
morare iudicij tremendi discrimen, ardentis ge-
hennae cruciatus; & fac nunc quod velles fecisse
tunc. sola haec cogitatio menti tuae seriò inculca-
ta, sufficit ad cunctas inordinati Amoris illece-
bras extinguendas.

[p. *19]

Paucitas dierum meorum finietur breui.
Iob 10.

Constituisti terminas qui prȩteriri non poterunt.
Iob 14.

Las! peu de temps borne le cours,
De l'entresuitte de nos iours.

[p. 39]

Aduis de l'Amour.

XIX.

L'Amour at beau, suggerer des desseins,

Veu que la mort les faict reussir vains,
Et qu' on ne scaict qui des deux est plus fort:
Car si la mort n'at rien qui ne luy cede,
Rien contre Amour, ne peut trouuer remede.
L'vn & l'autre est ineuitable sort.

Es tan poderoso Amor
Que obliga à la misma muerte
A confesiar que es mas fuerte.

In weynich tijts staen afghepaelt
Ons dagen loop/ en wat hier dwaelt.