Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 1: Frankrijk - Zuid-Nederland - Noord-Nederland

Droëvig harte. (Hoogeveen.)

Noa 't Oostlaënd wil ik goan varen,

Noa 't Oostlaënd wil ik goan meê;

Wiid oaver de greune weiden,
Wiid oaver de broene heiden,

De broesende zee!

Miin mainje⁽¹⁾ heb ik verlören,

Miin mainje woont hier neet meer;

't Is, zae ze, miin tiid nou van scheiden,
Ik zal oe doar boaven verbeiden.

Och! 't scheiden döt zeer!

Veurbij, och, veurbij is ons zwerven;

Bij zomertiid langes de vleet;

Gien vögelzang streelt meer miin ooren,
En plök ie weer blômen in 't koren,

Veur mij zint ze neet!

Ik plökke gien blom meer in 't koren,

'k Zal langes de vleet neet meer goan.

Gien nachtegoal zal ik meer heuren;
Siert Meimoand et veld weer met kleuren,

'k Bin lang hier van doan!

Noa 't Oostlaënd wil ik goan varen,

Noa 't Oostlaënd wiid oaver zee!

Wiid oaver de greune weiden,
Wiid oaver de broene heiden,

Begraven miin wee!

A. Steenbergen.

(1) ‘Mainje, meid. Dit woord schijnt alleen te Hoogeveen en omstreken in gebruik te zijn. Hoogstwaarschijnlijk is het gevormd van maid, maidje; maar hoe komt er eene n tusschen? De e aan 't slot hoort men zelden meer uitspreken; meestal is het mainj' of main'. Meervoudig hoorde ik het nimmer gebruiken. Meid is ook gangbaar, maar dient meer om er het genus-dienstmeisje mede te betitelen. Vrijers spreken echter ook “um noa de meid te goan.” Machien (maagd) is het gewone woord voor meisje.’ (De S.). Wij wijzen er op, dat elders mainje als liefkoozingswoord wordt gebruikt voor jongens en meisjes. In Groningen klinkt het maanje, waarschijnlijk = manneke. Vergelijk het gebruik van kameraad, maat, enz.