Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 1: Frankrijk - Zuid-Nederland - Noord-Nederland

Vaoder en dochter. (Betuwe.)

- Maor Grietje, wâ scheel je? Ge kiekt zoo beduusd...
Wat is er gebeurd, zeg? Wês flink veur de vuust! -

- Ik was ien den hof onze kiepkes aon 't voeren,
En schrok, toen ik Hent over 't hekke zag loeren. -

- Is dàt um te schrikken? 'k Begriep er niks van,
De jong kumt toch dukkels genoeg bij ons ân. -

- Maor, vaoder, hie zei me: ‘ik wou wel van 't jaor
Gaon trouwen...Ik vraog oe...Wij lieken elkaor!’ -

- Dà 's lillik van Hent! Nou ie dàt het gezeid,
Nou zet ie gen vuut meer ien huus! Wel verdreid! -

- En toen ie dâ zei, wist ik nie wat ik heurde;
Ik wierd er beduusd van en 'k vuulde dâ 'k kleurde. -

- Neem daodlik de pen op: ge mot hum maor schrieven
Asdat ie veurtaon van den drempel kan blieven!’ -

[p. 433]

 

- Maor, vaoder, me dunkt toch, ien stee van zoo'n brief

 

Is 't beter, dâ ge eiges hum aonsprêkt, wâblief? -

 

 

 

- Best, kiend! Jao, dan zâ 'k hum ter deeg doen verstaon,

 

Dâ 'k kwaod bin, umdat ie zoo slecht het gedaon. -

 

 

 

- Zoo slecht? Dâ 's wâ sterk, lieve vaoder: kiek, Hent

 

Wil trouwen...de trouw is toch óók Sacrament. -

 

 

 

- Daor hedde geliek ien; maor dat ie 't dorst waogen

 

Um ou, die 'en schrik veur hum vuult, zóó te vraogen...

 

 

 

- Een schrik veur hum? Vaoder, dâ hê 'k nie gezeid:

 

Ik schrok maor, went 'k was op zien vraog nie bereid. -

 

 

 

- Precies, meid! die vraog kwiem veur ou onverwacht,

 

Ge hadt dus aon trouwen met Hent nooit gedacht. -

 

 

 

- Gedacht? Somtieds wèl; maor dâ Hent al zoo gauw

 

Zou vraogen...Och, vaoder, ge kiekt ook zoo nauw!...

 

 

 

- Nou raok ik de klus kwiet! Dern, lig nie te temen,

 

Zeg, wilde'm?

 

 

 

- Graog, vaoder! -

 

 

 

- Dan mot 'em maor nemen! -

 

 

 

B. Van Meurs.