O rijkdom van het onvoltooide

[p. 90]

3

Er ís geen teeken. Den bekommerde verdroot,
dat van zijn aanhang iets ging kleven,
dat eenige beeltenis na zou leven
van lichten wrevel en den laatsten stoot.

En zoo na overwonnen doornenpijn
is hij den vruchteloozen twist ontgleden,
heeft elken opgeslagen blik gemeden,
wendde zich af en liet het zijn.