O rijkdom van het onvoltooide

[p. 21]

2

Hoe zoet gesloten, toegesloten
en goed verborgen in donkernis
buiten, waar lente komende is
met regen onder de lucht de bloote

een man, die heeft zijn afgewende
leven stil voor zich heen gevoerd,
een povere maar een ontroerd
teedere en hij in zijn ellende

was tot den eenigen zin gekomen
des levens: dat wij wezen zouden
verscholen, in geduld gehouden
en wegverloren, zóó eerst vromen.

Een wijze - en om den doode is veel
van zoetheid en mijmering gebleven
en het bemoeien en dóórleven
der menschen heeft aan hem geen deel.

Januari 1896