Zeemansliedtjens

[p. 76]

Janmaats-geloof.

Hoort hier eens de artikels van Janmaats-geloof:

By 't raat'len der zware kartouwen,

Al maakt hun gebulder hem doof,

Toch blijft hy ootmoedig vertrouwen,

Dat Hy, die de zeeën regeert met gezach,
Aan 't roer zit en de uitkomst bepaalt van den slag,

En dat wie zijn plicht

Naar behooren verricht,

In den Hemel zich eens ziet beloonen.

Geen vrees vindt dus plaats

In het hart van de maats,

Die menschlievend en dapper zich toonen.

[p. 77]

 

Wanneer m'ons den vyand ziet klampen aan boord,

 

De zeeluî, herschapen in krijgers,

 

By brand en verwoesting en moord,

 

Rondwaren als grimmige tygers,

 

Dan waant men, by 't staren op 't aak'lig gewoel,

 

Elk sprankjen verdoofd van het menschelijk gevoel; -

 

Maar 't stryden beeft uit

 

En by 't zege-geluid

 

Ziet men Janmaat zijn vyand verschoonen.

 

Hy vischt uit het sop

 

De ongelukkigen op,

 

En blijft menschlijk als dapper zich toonen.

 

 

 

Maar, buiten zijn plicht als matroos en als held,

 

Kent Janmaat nog andere plichten.

 

Hy zal in het leed, dat hen kwelt,

 

Trouwhartig zijn makkers verlichten.

 

Steeds open staan boezem en beurs voor een vriend

 

Voor 't meisjen, dat lief is en liefde verdient.

[p. 78]

 

't Zijn wakkere zin,

 

Trouwe vriendschap en min,

 

Die het hart van den zeeman bewonen:

 

Hy blijft overal

 

Op het schip of aan wal

 

Zoo menschlievend als dapper zich toonen.