beeld zal kunnen maken van den toenmaligen toestand dezer landen, van de moeilijkheid waarin zich de onde Graven van Holland - en vooral een Regentes - bevonden, die voortdurend te strijden hadden én tegen de eischen en aanvallen van lastige naburen, vooral van de steeds naar suprematie strevende Bisschoppen, én tegen de aanmatigingen en grillen hunner eigene Vazallen of Bondgenooten.
Wat de tooneelen betreft tusschen de ondergeschikte personaadjen, als de Staatjuffer en den Biechtvader - in welken laatsten de Lezers van walter scott een flaauwe navolging van den father Aldrovand uit the Betrothed zullen herkend hebben - deze zouden misplaatst zijn geweest in een klassiek treurspel, en in de daad zijn het niet veel meer dan aanvullingstooneelen, bestemd om den toeschouwer bezig te houden gedurende de gedwongen afwezigheid van schier al de hoofdpersonen; doch zij kunnen geacht worden te strekken tot voltoojing der schets van de gewoonten en leefwijze van dien tijd, en zij brengen, na de vertoogen en dialogen waarvan de beide eerste bedrijven gevuld zijn, eenige levendigheid en afwisseling in den gang van het stuk. Ik moet hier byvoegen, dat, tot bevordering van datzelfde doel, by de eerste opvoeringen, na het einde van het stuk, een zoogenaamd ‘Divertissement’ werd gegeven, waarin het huwelijk tusschen Graaf Robbert en de Weduwe van Floris I gevierd werd met dansen en steekspelen, en hetwelk eindigde met de huldiging van eerstgemelde tot Ruwaard.