Poëtische werken. Deel 3. Nederlandsche legenden. Deel 5 en 6

[p. I]

Nederlandsche legenden.
De strijd met Vlaanderen.

[p. III]

Voorrede by deze nieuwe uitgave van Den strijd met Vlaanderen.

De vraag is my gedaan, of ik, by deze nieuwe uitgave van den Strijd met Vlaanderen, de Opdrachten, die elken Zang voorafgaan, niet zoû weglaten, of althands er uitwerpen al wat min aangenaam zoû kunnen luiden in 't oor van den Belgischen lezer. Ik behoefde my op het antwoord niet te bedenken: het kon niet anders dan ontkennend zijn. De Inteekenaren op deze uitgave hebben recht een bundel te ontfangen, die van den oorspronkelijken alleen daarin verschilt, dat hy zoo veel mogelijk van fouten en misstellingen gezuiverd is: het uitlaten van geheele brokken, of zelfs van enkele regels, zoû ten gevolge hebben, dat de uitgave, ik zal niet zeggen in waardy,

[p. IV]

maar in volledigheid, by de oorspronkelijke achterstond en het dus een bedrog zijn, jegends de Inteekenaars gepleegd. Voor 't overige, wat de politieke uitboezemingen betreft, in het dichtstuk voorkomende, indien op eenig werk, dan vooral is op den Strijd met Vlaanderen van toepassing de regel: il faut juger les écrits d'après leur date, en ik houd my overtuigd, dat elke verstandige Belg, wanneer hy de (ik beken 't, alles behalve malsche) uitvallen leest, die ik my nu dertig jaren geleden jegends zijn landgenooten veroorloofde, hetzelfde doen zal als ik by 't herlezen deed, namelijk glimlachen over mijn toenmalige opgewondenheid. Dat hy ze my ten kwade zoû duiden, daarvan kan wel geen sprake zijn. De Noord- en Zuidzij van 't Oude Leeuwendael stonden toen in heftige verbittering tegenover elkander en spaarden elkander noch beleediging, noch - wat erger was - kruit en lood. Dat alles behoort nu tot de geschiedenis: het mag niet verzwegen worden; maar het mag evenmin wrevel meer wekken. De harmony, die tusschen Noord- en Zuidzijde niet ontstaan wilde, toen zy door dwang werd voorgeschreven, is tot stand gekomen door den vrijen wil der beide volkeren, en over en weêr verlangen wy niets liever dan als goede naburen en getrouwe bondgenooten met

[p. V]

elkander om te gaan. Met ridderlijk vertrouwen heeft de Koning van Belgiën zijn zoon tot den zoon zijns voormaligen mededingers gezonden: met hartelijke welwillendheid heeft Koning Willem III den Graaf van Vlaanderen als gastvriend ontfangen: en, wanneer ik na 't aanhalen van zoo doorluchtig een voorbeeld, van myzelven gewagen mag, de schrijver van den Strijd met Vlaanderen, van het Dorp aan de Grenzen, van de Hulde aan van Speyk en van zoo vele andere tooneelstukken, krijgs- en gelegenheidszangen, als in de jaren 1830 en 1831 door hem bestemd werden om het vuur des tweedrachts aan te kweeken, heeft later in de Schouwburgzaal te Antwerpen de luid geöpenbaarde, en uit het hart gevloeide sympathie van een talrijk toegestroomde menigte mogen ondervinden, toen hy haar toeriep:

Oude veten

Zijn vergeten

En gedempt de bron van twist.

Maar, zoo de vete voor vriendschap heeft plaats gemaakt, zulks behoeft niet te leiden tot het verzwijgen of onderdrukken van historische feiten: - alleen behoort het te leiden tot een koele waardeering daarvan. Mijn

[p. VI]

Legende nu, met haar Voorzangen, is, even als het September-oproer of de Slag by Hasselt, een historisch feit, en aan het ophalen daarvan na dertig jaren zal men zich even min ergeren, als dat bejaarde lieden zich zullen ergeren, wanneer zy van de klappen en stompen gewagen, die zy elkander als schoolknapen hebben toegebracht.

amsterdam,

Januarij 1860.

J. VAN LENNEP.