Een nieu liedt-boeck genaemt den druyven-tros der amoureusheyt

In hem begrijpende veelderhande amoureuse liedekens, te vooren in druck noyt uytgegaen

[p. 146]

Een ander,

Op de wijse: Van allemande Parma, Op den naem Maiken Gillis, beginnende aenden eersten ende laetsten regel van elck veers.

MEt een herte ontsteken //
Brandich in liefden heet //
Groet ic u maegde- ken ient,
Te recht zijdy geleken //
By een seer schoon becleet //
Suyver blomken ex- celent,
O gemme! schoon en rijck,
Hoe salmen u volprijsen:
Ghy zijt soo magnifijck,
De waerheyt cant bewijsen //
G een ter werelt ws gelijck.

A ls ick u wel aenschouwe,

Ick moet u sinnelick
Met verwonderen aensien:
Venus de schoone vrouwe,

[p. 147]

 

Perfect, en minnelick,

 

Moet voor u met schande vlien:

 

Diana wijt befaemt

 

(Als is sy claer van lichte)

 

Moet wijcken seer beschaemt,

 

Want ghy (deur u gesichte)

 

I n dees werelt zijt vernaemt.

 

I ck drage duysent smerten,

 

Doch sonder veel bedrijfs,

 

Daer my u liefde toe trect,

 

T'binnenste bloet mijns herten,

 

D'uyterste cracht mijns lijfs,

 

Is in uwen dienst subiect,

 

Reyn beeldeken minsaem,

 

Proper in heusheyt stille,

 

Voor ruytheyt onbequaem,

 

Neemt mijnen goeden wille,

 

L aet u die zijn aengenaem.

 

K ent ghy my noch voor t'scheyden,

 

Al blijf ick ongeheelt,

 

Ten sal niet te minder // zijn

 

Al is tusschen ons beyden,

 

T'goet ongelijck gedeelt,

 

Laet u sulcx geen hinder // zijn:

 

Indien het u genought,

 

Dat wy sullen versamen,

 

T'sy oft de nijders wrought,

 

Ten wert ons geen beschamen,

 

L iefken! God heeft het gevought.

 

E n laet deur niemants dreygen,

 

Hoe wreet, hoe quaet, het zy,

 

Ons reyn liefde niet vergaen,

 

Voorwaer ick ben dijn eygen,

 

My seluen gans onvry,

 

Ten can dus niet lange staen:

 

Ken weet nergens int lant,

 

Soo troostbaer, noch verheven,

 

Geen maeght also constant,

 

Mijn steruen ende leven,

 

I s alleen in uwer hant.

 

Prince.

 

N u dan, adieu Princesse,

 

Een arm verwesen // man,

 

Vwen oorlof nu begeert:

 

Ghy zijt doch de meestresse,

 

Die my genesen // can,

 

Van al t'gene my nu deert:

 

Dit doch int goede // drijft,

 

En naer mijn supplieeren,

[p. 148]

 

Respons (als vroede) // schrijft,

 

Tot dat wy wederkeeren,

 

S alich in Gods hoede // blijft.

Doende leer-ick.