Een nieu liedt-boeck genaemt den druyven-tros der amoureusheyt
(1602)–Pieter Lenaerts van der Goes– AuteursrechtvrijIn hem begrijpende veelderhande amoureuse liedekens, te vooren in druck noyt uytgegaen
[pagina 139]
| |
Op de wijse soot begint, Op den naem Petrvs.
SChoon da- geraet //
Die als Aurora claer opgaet //
En alle duysterheyt verclaer- de //
V amoureus seedbaer gelaet //
Passeert seer wijt der maeg- den staet //
O alderschoonste Rosegaer- de! //
Ten leeft van aerde //
Soo wreeden man op aerderijck,
Die u soet by-zijn oyt beswaerde //
Dies ick u in mijn
| |
[pagina 140]
| |
hert bewaerde //
Als eenen bruyt- schat weerdelick.
V weerdicheyt?
Drijft my tot meerder veerdicheyt,
Als t'quaet gespuys tempeestich dondert:
Den loon van mijn volherdicheyt,
Schat ick in sulcker eerdicheyt,
Al had' ick Iouis hof geplondert:
Gans wtgesondert,
Vermaert, boven wtlanders // wijn,
Zydy schoon lief: wt duysent hondert,
Dat het de goden selfs verwondert:
Hoe soudt oock connen anders // zijn.
R eden ist dan,
Dat ick u (als vroom edelman)
Bouen mijn eygen herte minne:
Deur u, ickt al verwinnen can,
Gelijck als Iason t'vlies gewan
By raet van zijn liefste vriendinne:
Als ick versinne,
Wat ghy my doet, naer wenschen // meest:
Soo dunct my dat een Cherubinne,
My voetstaens daelt ter herten inne,
De vreught begreep noyt menschen // geest.
T is sonder noot,
Dat ick in vreese vander doot,
Als Schaepken sonder herder dwale:
T'vertrouwen van dijn hulpe groot,
Veriaeght den angst van tegenstoot
Der helscher geesten t'eenemale:
Schoonste Omphale,
Geen tonge dy vollouen // sal:
Als ick der maeghden lof verhale,
En comen moet ten Principale,
Soo triumpheert ghy boven // al.
E n of ick stout
Als Midas conde wenschen gout,
Al wat ick my ter handen vouge:
| |
[pagina 141]
| |
Ja dat elck Cederboom int wout
Peerlen, Robijnen, menichfout,
T'mijnen beliefste altijt drouge:
En dat ick slouge
(Deur een tempeest) u vander // hant
Waert niet al ydel wat ick iouge,
Naer dien ick my altijt vernouge
Met u, voor eenigh ander // pant?
P rincesse lief,
Troostbaerste mijnder herten grief,
Hier mede sluyt ick mijn missijue:
Hoe weerdich ick v oyt verhief,
Getuyght den laesten minnebrief,
Waer by, ick noch gestadich blijue:
Hoe veel ick schrijue,
Ten is noch maer een naecte // deucht,
Maer als ick come met den lijue,
Ghelijck een man tot zijnen wijue,
Soo werdet een volmaecte // vreught.
Doende leer-ick. |
|