Een nieu liedt-boeck genaemt den druyven-tros der amoureusheyt

In hem begrijpende veelderhande amoureuse liedekens, te vooren in druck noyt uytgegaen

[p. 138]

Een ander,

Op de wijse, Mon valet, Oft, Gelijck als de witte Swane, Op den naem Pieter.

PEynsen, treuren, en duchten,
Doen my nu groot overlast,
Och lief! mijn ellendich suchten,
Maect my t'herte seer ontpast,
Noyt en bleef soo wreeden smerte,
Ongeblust,
Dies is mijn weemoedich herte,
Ongerust.

I nt gemoet ben ick verslegen,

Dervende u soet aenschijn,
Woestijnen, en vremde wegen,
Moeten mijn Vaderlant zijn,
Latende mijn deel, mijn erue,
Seer verdult,
Waer van ghy (tot dat ick sterue)
Draeght de schult.

E ylaes lief! wilt ouerpeynsen

Ons liefde, sonder bedroch:
Wilt u nu niet langer veynsen,
T'roer hebt ghy in handen noch,
Stiert mijn Schip weder te lande,
Want ghy siet,
Dat ick leuendich verbrande,
Int verdriet.

T' is int hert een groote wonde,

Zijnde dus int net gebrocht:
God neem ick tot een oirconde,
Dat ick niet dan eere socht:
Ghy veracht (met stoute sinnen)
Die sulck doet:
Maer een ander sal u minnen,
Meest om t'goet.

E erbaer lief! dijn wreeden toren

Doet my int vermanen // wee:
T'is gewis, ick moet versmoren,
Seer corts inder tranen // zee:
Veel verdriets moet ick beerven,
Inde vlucht:
T'hert geeft my (s'daegs duysent werven)
Sucht, op sucht.

R eyn Princesse, adieu schrijf-ick,

Dits voor t'laetste mijn adieu:
Nochtans uwen Prince blijf-ick,
Al verkiest ghy nu een nieu:
Mijn benijders wensch-ick vrede,
Int vermaen:
Oorloof lief, want t'is hier mede
Al gedaen.

Doende leer-ick.