Een nieu liedt-boeck genaemt den druyven-tros der amoureusheyt

In hem begrijpende veelderhande amoureuse liedekens, te vooren in druck noyt uytgegaen

[p. 132]

Een ander,

Op de wijse, O diep gepeys, o swaer versucht, Op den naem Petrvs.

SVchten, treuren, is nu mijn lot //
Als menich edel ieught verfrooyt,
Een ionge maeght hout my versot //
S'gelijcx en stont getytelt nooyt,
By al die oyt // veel wonder // schreven //
Gelijck de snee op t'velt gedooyt //
Ligh ick nu onder- // bleven //
Gans sonder // leuen.

V ermaledijt sy dach // en // stont,

Die my brocht dit verstrangen // an:
Want eer ick wel deursach // den // gront,
Was ick een arm gevangen // man:
T'verlangen // van // een troostbaer reden,
Die ick geensins ontfangen // can,
Heeft my t'herte deursneden,
Ten duysent steden.

R echtveerdich is mijn ingement,

Dat ick om haer sulcx lijden moet:
Ick en in alles patient,
Wat smert, en leet sy my aendoet:
Om smaken t'soet,
Geniet ick t'suere:
Want naer veel drucx en wederspoet,
Sal vreught staen voor duere,
By avontuere.

T ooght sy my wederspannicheyt,

Die niet dan deught haer voren // leght:
En pleeght wreede tyrannicheyt,
Aen my, gelijck gesworen // recht:
Geboren // seght // my elck te wesen
Een scu, een arm verloren // knecht,
Soo my falgeert in desen
Troostbaer genesen.

E ylaes Venus my doch ontbint,

T'benouwen deser banden // smal:
Ick minne een dat soetste kint,
Dat my mijns lijfs ontpanden // sal,
Wilt vanden // val // my preserveren:
Ghy hebt het doch in handen // al,
Slaet doot, of wilt fineren,
Mijn lamenteren.

Prince.

Peynst wat verdriet, en smerten // wreet,

My int begin, was opgeleyt:
En met hoedanich herten- // leet,
Ick nu moet nemen mijn afscheyt,

[p. 133]

 

Is my ontseyt // troost te verwerven,

 

Soo wert de doot lijdsaem verbeyt:

 

Beter ist, eens bederuen,

 

Dan duystmael steruen.

Doende leer-ick.