Een nieu liedt-boeck genaemt den druyven-tros der amoureusheyt

In hem begrijpende veelderhande amoureuse liedekens, te vooren in druck noyt uytgegaen

Een ander,

op de wijse: Bouen dagheraet, op den naem Pieter.

PRijs-weerdich reyn vat //
Rijnstroomich in gena- de,
O verborgen schat //
In t'slot van rijpen ra- de,
Dat my t'verlangen // wast //
Om t t'ontfangen // vast //
T'veroorsaect bitter schro- men //

[p. 60]

 

 

En cans ontco- men //

 

Of den strangen // last //

 

Werde my afgeno- men.

 

 

 

I s niet mijnen // geest

 

Benout met rouwich suchten,

 

Die met pijnen // meest

 

Geniet der minnen vruchten,

 

Dat ick mijn dagen // ach?

 

Niet dan mishagen // sach,

 

Cause is dijn gestoorte,

 

Dus naer behoorte,

 

Ick beclagen // mach

 

Den dach mijner geboorte

 

E enigh gulden zaet,

 

Grijpt sweert, en schilt in handen,

 

En drijft mijnen staet

 

Ter eeren, oft ter schanden,

 

Ick arme crancke // sal

 

Nemen in dancke // al,

 

De daet, aen my bereuen,

 

Steruen, oft leuen,

 

Suyver rancke // smal,

 

Ghy uwen knecht moet gheuen.

 

T ooght dan liberael

 

Der rusten sepulture,

 

Quaet ist, hondertmael

 

Te steruen t'eender ure:

[p. 61]

 

Ghy acht mijn kermen // cleen,

 

Noch hebt ontfermen // geen

 

Der smerten, die my prangen,

 

Dootlick verstranghen,

 

Nu dijn ermen // een

 

Aengenamer ontfangen.

 

E ewich int verwaet

 

Als vander hant geslegen,

 

Ben ick desolaet

 

Verdwaelt langs dorre wegen,

 

Moet ick onschuldich // dan

 

(Recht als eenvuldich // man,

 

Sonder secours verweruen)

 

Sien mijn bederuen:

 

Sal verduldich // van

 

V wreede handen steruen.

 

Prince.

 

R ebelle, adieu,

 

Nu fineert mijn ellende:

 

Welcke noyt geen nieu

 

Minnaer/ te recht en kende,

 

Siet (t'mijnen leede // groot)

 

My de bereede // noot

 

Mijn edel hert deurclieuen,

 

Schenden, en grieuen,

 

Tot de wreede // doot

 

Volcome dijn belieuen.

Doende leer-ick.