Subjectieve reportage

[p. 23]

Schiedam bij nacht

De ongezonde spruitkool van de bomen
heft holle vuisten om het schoolgebouw,
verklaarde in seniele hondentrouw
zich solidair met 't hek bij het omzomen

van 'n tuin waaruit het gips is weggehaald,
maar waar men lege kisten wist te weren.
Volleerd, hoeft men zich enkel om te keren,
daar wordt het uitzicht zinrijk afgepaald

door 'n hofje, ook een vaste vorm, geslagen
in de compacte val der grauwe mist.
Zandstenen pasmunt tot het eind der dagen,
spartelt een leeuw de deur langs als een vis,

beboterd door een gele straatlantaren.
Door drie is 't plein in een ijl web gesnoerd
tot waar het urinoir, een aangevaren
spookschip zich langs vier witte paaltjes schoert.