Christelijcke plicht-rymen om te singen of te leesen
(1648)–Cornelis de Leeuw–
Auteursrechtvrij
[pagina 401]
| |
Zangh: Droeve Princesse.
DE gulde Son nu haer vermoeyde paerden
Spant uyt haer koetz, en brenghts' op stal:
Sy rust haer hooft, en deckt de gantsche Aerden.
Met duysterheydt schier over al.
Is lang genoegh gewrocht wilt eenmael staecken
't Roept sy, 't moeylijck waecken,
Wilt u legherstee
('t Is meer dan tijdt) tot u verfrissingh
| |
[pagina 402]
| |
 maecken.
Waer toe al dit braecken?
Rust u leden mee.
Op dat ghy oock, als ick mijn koetz inspan
Met heel verfrischte leen u ampt mooght vangen aen
2 De schelle stem was soo haest niet ghesproocken,
Of is volbracht van al wat leeft:
Elck heeft sijn werck ghestaeckt en afghebroocken,
En yder sich tot rusten gheeft.
En al 't ghediert sich nae haer hol begheven,
Door de nacht ghedreven,
Of de duysterheyt:
Doch voor de rust sy nae de Hemel sweven,
En den Godt van 't leven,
Toonen danckbaerheyt.
Haer soet gheluyt gheeft alle menschen stoff,
Om God voor sijn ghenae te segghen danck en loff.
3 Wel aen dan ziel, wilt u ootmoedigh buyghen
Voor Godt ons allerhooghste Heer:
Laet hert en mont u danckbaerheyt betuyghen,
Voor 't goet dat uwen Godt wel eer
En desen dach u gunstigh heeft bewesen,
Want voor duysent vreesen
Heeft hy u bewaert.
U quale heeft hy gantschelijck ghenesen,
En voor 't sondigh wesen,
Heeft hy u ghespaert.
Soo berst dan uyt tot ware danckbaerheyt:
En singht den Heere loff voor sijn goetgunstigheyt.
| |
[pagina 403]
| |
4 By danck en loff voegh heylighe ghebeden.
Dat Godt ghenaedigh dese nacht
U decke door sijn groote goedigheden,
En over u hou goede wacht.
Segh, vryd my Godt, voor alles dat kan quellen,
En mijn ziel ontstellen
Door vervaerlijckheyt.
My, Heer, bewaer voor Gheesten uyt der Hellen,
Dat sy niet ne'ervellen
Mijne God'lijckheydt.
Vergheeff mijn schult, daer over neem gheen wraeck.
Hout reyn mijn kuyssche ziel; gun dat ick frisch ontwaeck.
5 Gheeft goede Godt dat ick recht mach bewaecken
Nae uwen wil mijn saligheyt.
Gun, dat ick noyt hier in tijd'lijcke saecken
Yet stelle boven Heyligheyt.
Maeck, dat oock selfs in alle duyst're nachten,
Alle mijn ghedachten
Stadigh besigh zijn,
Om 't veyligh padt van deughden te betrachten,
Op dat ick verwachten
Magh u soet aenschijn.
Gun, dat ick nae mijn slapen 's weereltsch licht
Mach sien, en 't sijner tijt, 't licht van u aenghesicht.
FINIS. |
|