Christelijcke plicht-rymen om te singen of te leesen
(1648)–Cornelis de Leeuw–
AuteursrechtvrijCanon. a. 4. In een stem. 1. OM rechte wetenschap in Goddelijcke
| |
[pagina 244]
| |
 saecken
2. En al wat noo- digh is tot heyl en heyligheyt
3. Te krijghen; moet den mensch den wijsen Godt ghenaecken,
4. En sich vernede- ren voor sijne Majesteyt.
2 Godt, ghever alles goets, doorgronder van 't verborghen
By wien een diepen kuyl, en grondeloosen schat
Van alle wijsheyt leyt, sal die alleen versorghen
Van wetenschap, wiens hert hem met ghelooff omvat.
3 Dit sy sijns herten vreucht, het heyligh woort des Heeren
(Dat sonden wortelt uyt, en zielen saligh maeckt)
Sich selven heel gemeen te maecken, en so leeren,
Dat het geheel en al tot bloet en voetsel raeckt.
4 By 't Godt - gheleerde volck door - slepen in de Wetten
Van onsen goeden Godt hy stadigh sich vervoegh;
| |
[pagina 245]
| |
Sijn sinnen op haer woort en reden moeten letten.
Hy ruste niet tot dat, hy kennis heef. genoech.
5 't Wijs-gierigh hert sy gantsch tot heyligheyt geneghen;
En sijn gheneghentheyt moet eyndigen in daet.
Wie Godt in Christo dient, haer wijsheyt heeft verkreghen.
Een Goddeloose ziel van wijsheyt wert gehaet.
6 Hy roeye uyt sijn hert den waen van Godt - gheleertheyt.
Wijs in ons eygen oogh te schijnen is't venijn
Van rechte wetenschap, en 't voetsel van verkeertheydt;
Dwaes in ons eyghen oogh is wijsheyts Medicijn.
7 Wie door laetdunckentheydt waent dat hy heeft bekomen
Den allerhooghsten trap van wetenschap, die noyt
Sal krijghen; hy ghelijckt die rijcke droomen droomen,
Doch in den morgenstont haer vinden gantsch beroyt.
8 De vleyschelijcke lust, als mede Aertschen yver
Om rijck te sijn in gheldt, ghebannen sy uyt 't hert:
Wie diep in 't aertsche steeckt, is gheen gelooffs bedrijver;
Van wetenschap, daerom hy le'egh bevonden wert.
9 Sijn wit en ooghmerck sy, niet alles te doorgronden.
Ghenoeght, wanneer ghy weet, 't geen klaerlijck in Gods woort
Is voorghestelt, om God te kennen, en de sonden
Te mijden, en te doen, wat recht is en behoort.
| |
[pagina 246]
| |
10 Hy, die niet weten wil, 't geen Godt niet openbaren
Heeft willen aen den mensch; die is voorwaer gheleert,
Schoon hy een weet niet schijnt. Gods roede sal niet sparen
Die meerder, dan Godt wil, te snuff'len staegh begheert.
11 Rust in de kennis niet, die noodigh is ten leven
Dat Godt heeft toe-gheseyt den Heylighen. Neemt toe
In 't weten van Gods wil, om u tot deught te gheven.
't Geen noodigh dient gheleert, wert nimmer daer in moe.
12 U wijsheyt en verstant wilt nimmermeer besteden
Tot pronck of hoovaerdy, maer tot ootmoedigheydt.
Hoe wijser ymant is, hoe dat hy meerder reden
Heeft, om den wijsen Godt te toonen danckbaerheydt.
13 't Moet verre van u sijn dat ghy om gelt te winnen,
U Goddelijck verstant misbruycken soud; of dat,
Ghelijck een gierigh mensch, voor u alleen beminnen;
En sonder ymants nut bewaren als een schat.
14 Wie Godt van herten vreest, sijn kennis noyt sal stolpen
Of sijn ontfanghen pond begraven in der aerd:
Tot winningh leyt hy 't aen, op dat door hem gheholpen
Die menschen moghen zijn, wie'r armoed' haer beswaert.
15 De kennis hem van Godt verleent, sal hy aenwenden
| |
[pagina 247]
| |
Om door der selver hulp te werden God gelijck:
Om haer, die door het quaet ghevoelen haer ellenden
Te troosten, en met een te helpen an Gods Rijck.
|
|