Christelijcke plicht-rymen om te singen of te leesen
(1648)–Cornelis de Leeuw–
AuteursrechtvrijZangh: C. Pypers Pavane.
WIens zielen door den Echt gesmolten sijn tot een,
En lieff en leet gemeen
Te dragen sijn bereyt, tot dat sy t'samen ster- ven;
De plicht van vrouw en man voor alles dient gheleert,
Op dat de twist geweert
Sy
| |
[pagina 233]
| |
 uyt haer hert en huys, en vrede moghen er- ven
De liefde moet voor al gheplaetst sijn in haer hert.
De lieffde deuckt gheen quaet; kan alle dingh verdra- ghen;
Noyt vondmen ware rust, daer haet ghevon- den wert.
Sy lichtelijck misdoen, waer in men heeft mishaghen.
d' Een moet den ander eere gheven.
De vrouw haer man
Moet waer sy kan
Niet nu of dan
Maer eeren staegh, ghe-
| |
[pagina 234]
| |
 lijck oock haer de man, in 't le- ven.
2 De man ghe - eert moet sijn van vrou, als dien Vooghdy
Van Godt ghegheven sy;
Vooghdy: doch soo ver niet, dat hyse als Slavinnen
Ghebruycken magh; o! Neen, maer slechs een Heerschappy
Die vol van liefde sy,
Hoedanigh hy gebruyckt eygen vleysch beminnen.
Vooghdy, die hem verplicht te sorghen voor de Vrouw,
En haer, wat sy behoeft tot voetsel van haer Soonen
En haer, te dienen voor; en oock te wesen trouw.
En niet dan alle gunst en vrientschap te betoonen.
Hy gheve haer een goet exempel.
Hy haer regheer,
Als wil de Heer:
En in de leer
Van Godt, haer onderwijs, en maeck sijn huys een Tempel.
3 Een vrouw moet wederom gehoorsaem sijn haer man
Al waer sy mach en kan,
In al wat eerlijck is, niet strijdigh met Gods Wetten.
Sy zy sijn hulp en troost, al duurt sijn quelling langh.
Sy zy niet stuers of bangh.
Op alles wat hem lust moet sy haer sinnen setten.
Sy doe sijn raet, wanneer het volghen Godt toelaet.
| |
[pagina 235]
| |
Sy nimmermeer yet groots moet buyten hem beginnen;
Voor al, wanneer daer aen, gelegen is haer staet:
Ten zy, hy sy van huys, of slemper, dwaes van sinnen:
Of als sulcx dient om af te keeren
Een merck'lijck quaet
Of groot verraet
Dat hem door haet
Hingh over 't hooft; of als sy d'Armen wil vereeren.
4 Te woonen in een Huys, ghetroude luyden stijft
In liefde, die beklijft.
Een tafel, bed, en huys, malkanders sin doet kennen:
Het kennen vrientschap baert, die sinnen bint aen sin:
Dat maeckt een hechte min
Die van malkander woont, sal van den aer ontwennen.
Ghemeensaem moet oock zijn 't ghebruyck van yders goet,
Ten minsten vruchts-ghebruyck; 't sal anders onlust baren.
Het lichaem verders oock ghemeensaem wesen moet;
Om in oprechte tucht en kuysheyt te vergaren
Sy volghen 't saem een leere
In dien sy goet
Is, en 't ghemoet
Tot deughden voet.
Soo niet; d'een leer den aer met min den wegh des Heere.
|
|