Christelijcke plicht-rymen om te singen of te leesen
(1648)–Cornelis de Leeuw–
Auteursrechtvrij
[pagina 178]
| |
Zangh: Fortuyn Helaes porquoy. Canon. a. 4. In een stem. 1. WEl ! is alrede my soo meenigh jaer ontvlught !
2. Ontvlucht ! eylaes ! ghelijck als schichtigh door de lucht
Vlieght een geschoten pijl, ghelijck door wint en ty
Een schip ghedreven wert, vlieght oock mijn tijt voor by.
| |
[pagina 179]
| |
2 Het leven is een droom. Ach! droom, een schim daer van;
Die niemant voortghevlucht, oyt weer bekomen kan.
Ach! siet, derwijl ick roep, en om haer bitter ween,
Stapt sy gheswint voor by, en treckt my oock met een.
3 Gheluckigh is de mensch (ick willigh dat bely)
Die sijnen tijt besteet, op dat hy heyligh zy.
Die meerder niet beklaeght, dan dat hy soo niet leeft
Als Godt wil, die tot deught hem tijt ghegeven heeft.
4 Heb ick o Godt! mijn tijt niet nae u wil besteet;
Vergheeft my schult en straff; 't is my van herten leet.
Ick buyghe my voor u met een oprecht ghemoet,
En bid, ontreckt my niet het allerwaerste goet.
5 U zeghen over my is boven maten groot.
Ghy hebt my steets bewaert, en byghestaen in noot.
Ick draegh u evenbeelt; ghy hebt my ingheplant
Verstant; ghy maeckt my rijck door uwe milde hant.
6 'k Ben van een goeden stam van leden fris, ghesondt:
Doch dat het meest hier is, en ick met hert en mont
Sal pijsen, is, dat ghy my door u schriften leert,
Hoe dat ghy tot mijn heyl wilt sijn van my ghe-eert.
7 U onverdiende gunst verdiende meerder deught.
Maer doch hoe licht'lijck feylt hier d'ongedaghte jeugt?
Hoe licht vergrijpt hy sigh, die in de Weerelt woont!
Hoe licht vergheetmen 't goet, dat ghy den menschen toont?
8 'k Verschoon mijn sonden niet; ghenaden ick begheer,
Ghenade, deckt mijn schult, ghedencktse nimmermeer.
Gelijck 't voorleden jaer gantsch uyt mijn ooghen is,
Laet even soo mijn sond sijn in verghetenis.
9 Gun my nu in dit jaer, o! Godt, u goeden Geest.
Gun dat ick u meer vrees, dan ick u heb ghevreest.
Behoet my voor het vleysch, de Weerelt schoon in schijn,
En Satan; laet my noyt van u afpadigh sijn.
| |
[pagina 180]
| |
10 Als ick ben radeloos, weest ghy o! Godt mijn raet.
Als ick verlaten ben, weest ghy mijn toe-verlaet.
Weest ghy mijn troost, wanneer my swarigheyt anrant.
In alle twijffelingh, geeft my het recht verstant.
11 Voor al, als nae u wil mijn sterven is nae by,
Wischt dan mijn sonden uyt; doots vreese neemt van my
Sterckt my in 't recht ghelooff; en maeckt mijn Geest ghewis,
Dat ick sal zaligh zijn, ghelijck Godt saligh is.
|
|