Christelijcke plicht-rymen om te singen of te leesen
(1648)–Cornelis de Leeuw–
Auteursrechtvrij
[pagina 62]
| |
Zangh: La Princesse. 't IS al van liefde datmen spreeckt,
't Is al van liefde dat men preeckt,
In school en kercken:
Doch inde wercken
Niet min dan liefde steeckt.
Bestont de liefd' maer in de praet
Was die ghelegen int gelaet.
De weerelt boos
Sou niet wesen liefdelooss:
2 In woort en daet is groot verscheel.
Een deel is minder dan 't geheel.
Door schijn bedriegen,
En loos'lijck lieghen
De menschen nu vry veel.
| |
[pagina 63]
| |
Siet ghy haer vriend'lijckheyt, ghy meent
Dat sy van afgunst zijn gespeent:
Doch in haer hert
Bitt're Gal ghevonden wert.
3 Een Pharizeeusche grijns, die praet
Van miltheyt, en tot liefde raet,
En het ontfarmen
Van wees en armen,
Sich selven meest verstaet.
Sluyt ghy u gelt kist slechts aen slot.
Sijn tongh is stom; Hy kent geen God:
Sijn hert ghestelt
Niet op God is, maer u gelt.
4 Ghy yder een uyt liefde raet,
Dan niemants s'naestens woort of daet
Oyt moet verraden
Tot sijner schaden
En selfs dat seggen gaet.
Ghy wraeckt het, asmen ymants eer
Verkort; Waerom? het doet u zeer,
Niet om sijn leet
Maer om datm' u eer vertreet.
5 Veel sijnder die na oogen schijn
Haer even mensch gedienstigh zijn,
Soo langh sy beyden
Niet onderscheyden
Het woort van u en mijn:
Doch dese liefd' seer haest vergaet,
Wanneer ons voordeel rughwaerts slaet.
Waerom hy hadt
V Niet lief, maer slechts u schat.
6 Een Hov'lingh seyt, hy lieft sijn Heer,
Hy dient hem uyttermaten seer;
Doch al sijn slaven,
En moey'lijck draven
Is slechts om eygen eer.
| |
[pagina 64]
| |
Gheraeckt sijn Heer in armen staedt
De liefde tot sijn Heer vergaet:
Niet sijn persoon
Liefden hy, maer 's Conincks kroon.
7 Den armen soomen van ons goet
Doet onderhout, of mild'lijck voet,
Wat ist? uyt liefden
Wy haer geriefden
Seer selden. Ons gemoet
Niet mint de armen maer ons eer.
Mintdadigheyt nam haest een keer,
Soo 't niemant sagh,
Of bracht 't niemant aen den dagh.
8 Een mensch in sijn gewaet heel net
Die keurigh op sijn woorden let
Die boven and'ren
Schijnt te bewand'ren
De Conincklijcke wet,
Is vreemt van liefde, spreeckt ghy' hem aen,
Dat hy oock and'ren by moet staen,
Die juyst by hem
Niet en hooren s'Heeren stem.
9 Een burger Christen met sijn raet
Doet een uyt liefde somtijts baet;
Doch met goe wercken
Een te verstercken;
Acht hy maer kinderpraet.
Den hont sal sitten op den tas.
Spreeckt ghy hem aen om sijn gewas.
Waerom? hy mint
Meer sijn gelt, dan 's menschen kint.
10 Doet ymant d'armen goet, 't geschiet
Wt ware liefde dickwils niet,
Om van sijn lijden
Hem te bevrijden
Of eenigh swaer verdriet:
| |
[pagina 65]
| |
Maer om dat hy niet missen kan
't Ghenot van dees of geene man:
Of om dat hy
Veel hout van sijn vleyery.
11 In 't kort; watmen inde weerelt doet,
Al watmen woelt, al watmen wroet,
Wat wy beginnen
't Gheschiet uyt minnen,
En noch met een gemoet
Gantsch liefdeloos, ja vol venijn,
Dat slechs uytwendigh toont den schijn
Van liefde; want
Ware liefd' is aen een kant.
12 Maer ghy, o! Christen-mensch, die Godt
Recht dienen wilt na sijn gebodt
Na Godts behagen
Wilt u staegh dragen
Hout niet met hem den spot.
Doet niemant goet om menschen eer,
Maer om te dienen Godt den Heer.
Houdt u oprecht:
Weest mildadigh als Godts knecht.
13 Bewijst u even-naesten trouw.
Blijft hem in tegenspoet ghehouw.
V gunst bewesen
Aen Weeuw en Wesen
V nimmermeer berouw.
Treurt niet, of dat geen menschen sien.
V deught des Heeren oogh ontvlien
Kan nu noch oyt.
Geen weldoender wert beroyt.
14 Aen d'Armen toont mildadigheyt,
Met hert en siels goetaardigheyt
En dese sinnen
Om Godt te minnen
En tot sijn saligheyt
| |
[pagina 66]
| |
Tot sijner tijt te komen. Geeft
Aen die het recht van nooden heeft
Met suyverheyt
Soo is u Gods heyl bereyt.
|
|