Christelijcke plicht-rymen om te singen of te leesen
(1648)–Cornelis de Leeuw–
AuteursrechtvrijZangh: ô ! Kersnacht.
WIlt ghy O ! Christen mensch volko- men
Versekertdt zijn, of ghy beko- men
Hebt lijd- saemheydt in al het kruys
Dat Godt u over
| |
[pagina 17]
| |
 sendt; aendaghtigh
Wilt mercken; of oock zijn woonach- tigh,
Dees teek'nen in u 's her- ten huys.
2. Of ghy niet in u hert Gods roede
Kleyn acht; als of die niet ten goede
Van u wiert aengeleyt; en 't quaet
Door 't ongehoorsaem murmureeren
Soeckt van u hals en lijff te weeren;
En soo den Heere wederstaet.
3. Een lijdtsaem mensch sijn God sal segh'nen
Al komt hy hem met kruys bejegh'nen;
Hy neemt dat al ten besten op:
Schoon, dat in plaets van vreugt en schatten
Hem alle leet en ramp omvatten;
Ja daer in steeckt tot aen den krop.
4 't Zy wat voor kruys sijn lijff komt quellen
Hy sal sijn voeten niet eens stellen,
Van 't rechte padt der heyligheyt:
Hy sal sijn Schepper niet begeven,
Al soud hem kosten lijff en leven,
En alles waer sijn hert toeleyt.
5 Hy sal by niemant hulp begeeren,
Om al sijn hartzeer af te keeren,
Dan slechts of allermeest van God;
Die nu of die, of andr' ellenden
De Menschen als hy wil toesenden
| |
[pagina 18]
| |
Kan, tot haer voordeel en genot.
6 Hy haest sich nimmer tot raetslagen
Die quaet zijn, om die harde plagen
Te brengen tot een eynd. Zoo langh
God hem het bitter wil inschencken,
Zal hy geen quaden wech bedencken;
Al viel hem 't leven noch soo bangh.
7 Die God vertrout hy, die hem 't leven
En voormaels luck nu druck ghegeven
Heeft; kan hem wederom seer licht
Vyt al sijn kruys en kommer redden,
En leggen op een vrolijck bedden;
En toonen hem sijn soet gesicht.
8 Wil God hem niet van't quaet bevrijden
Maer langer laten in het lijden,
Zijn hert is daerom niet bedroeft.
God weet hy, dat hem niet sal geven,
Dan 't geene dient om wel te leven;
En tot sijn saligheyt behoeft.
9 Hy stelt sich onder Godt gelaten:
Schoon hy de reden niet kan vaten.
Hy is gewis, God reden weet.
Dies hout hy sich altijt onschuldigh:
En is int lijden gantsch geduldigh.
d' Wijl Godt ten besten wendt sijn leet.
10 In 't bidden sal hy niet begeeren,
Dan dat geschiede wil des Heeren.
Indien hem 't kruys te heftigh quelt,
Hy sal sijn Heylant niet vervloecken:
Maer meerder troost van hem versoecken,
Op dat hy niet wert ne'ergevelt.
|
|