Liederen en balladen

[p. 124]

Het Spiegelbeeld.

Vriend, als gij door de wouden dwaalt,
Zingend Uzelf in 't groen vergetend,
Dat mederuischend rijst en daalt
Die broederblijheid welkom heetend,

En gij Uw ziel verliest, verdeelt
In 't duizendvoud gelede leven
Zóo gansch, dat zelfs de dood een beeld
Uit droomen lijkt, met loof omgeven,

Mocht dan de zon, of 't rustloos lied
Uw lippen naar een dronk doen dorsten,
Wijl gij daar knielt vol zorg dat niet
Uw hand het kostlijk bronnat morste,

[p. 125]

 

Denk, vriend, dat gij Uw hoofd niet richt

 

Voorover boven 't klaar weerkaatsen,

 

Want schrikken zult ge om Uw gezicht

 

Als van den aanblik eens melaatschen,

 

 

 

En eenzaamheid zal om U zijn

 

Als waart gij haar het laatste wezen,

 

In 't hout zult gij Uw doodenschrijn

 

En in het mos Uw groeve vreezen.