§ (132) Die .xviij. fabule is vanden dieue ende vanden kinde dat screyde. |
Hij is sot die tsijne stelt in auentueren van verliesen om te hebben tghene des eens an | ders is. ghelijck dese fabule bewijst van eenen dieue die een kint vant sitten screyene | [5] bi eenen putte welcken kinde hi vraechde waerom het screyde. tkint antwoirde. om | dieswil dat mij inden putte ontvallen is eenen gulden emmer. die dief des ghelouende | scoot wt sijnen tabbaert ende werpen neder bijden putte ende ginck daer clymmen inne. die | wijle namt tkint sijnen tabbaert ende ghinck daer mede wech Alsoe verloos die dief | tsijne. omme dat hij eens anders dinc begheerde te hebbene. |
Auteursrechtelijk beschermd